‘"Het mooiste aan de Voetnoot was de kortheid vind ik. Weg met al het overbodig hout," schreef een bevriende journalist nadat de laatste Voetnoot,

op 16 mei 2018, in de Volkskrant was verschenen. Ik vermoed dat de aantrekkingskracht van de Voetnoot inderdaad te danken was aan de lengte, zelfs zij die moeite hebben hun aandacht bij teksten te houden werden bediend. In de allereerste Voetnoot op 29 maart 2010 stelde ik dat ik de menselijke komedie van voetnoten wilde voorzien. Of ik daarin be...

Onze schooltijd voelt waarschijnlijk aan als een heel erg lange periode. We maakten huiswerk en leerden ongetwijfeld intrigerende dingen over optelsommen, de erosie van gletsjers, de middeleeuwen en werkwoordstijden in vreemde talen. Maar waarom leerden we – ondanks alle vakken die we hebben gevolgd – nooit over de écht belangrijke dingen die ons leven domineren? Het vinden van een geschikte partner, hoe we anderen kunnen vertrouwen, hoe we onszelf moeten begrijpen, hoe we om moeten gaan...

‘Ik was nog vergeten om het over Boos Meisje te hebben. Boos meisje laat zich niet paaien. Boos meisje lacht niet om Friends. Boos Meisje doet iets met haar wenkbrauwen dat nog niemand beschreven heeft. Denkt er het hare van, maar wat dat is? Maakt aantekeningen, maar ik ben bang voor wat ze noteert. Ook zoiets: Boos Meisje glimlacht niet beleefd. Neemt niet je jas aan. Parkeert achteruit in zonder in de spiegel te kijken.’

In toenemende mate zijn de essays van Marja Pruis verplichte lee...

Voor alle ouders die worstelen met de knellende hokjes en vastgeroeste patronen van gendernormen binnen het ouderschap schreef Floor Bakhuys Roozeboom Daar ben jij nu eenmaal beter in. Met humor, verwondering en vol herkenbare voorbeelden en persoonlijke verhalen legt ze in dit boek bloot welke rolpatronen, mythes, historische erfenissen en achterhaalde overtuigingen nog altijd doorwerken in het ouderschap en ver daarbuiten. De wereld is tenslotte allang veranderd. Nu de rolpatronen nog.

Het gebrek aan leraren is de grootste crisis in het Nederlandse onderwijs en het tekort loopt almaar verder op. Uit pure nood worden klassen naar huis gestuurd en vakken niet meer gegeven. Waarom kiezen zo weinig mensen voor het leraarschap? Waarom haken zoveel docenten af? En wat moet er gebeuren om de tekorten op te lossen? Om daarachter te komen, stond NRC-journalist Patricia Veldhuis zelf zeven maanden voor de klas op een middelbare school.In Wie wil er voor de klas? combineert ze haar er...

Bennie Jolink was als kind al anders dan anderen. Een ‘aparte en een dwarse’ zeiden ze in Hummelo. Karaktereigenschappen die pas goed van pas kwamen toen Jolink op de kunstacademie terechtkwam. Algauw verruilde hij de retouchespuit voor een gitaar en keerde terug naar de Achterhoek.

Naast zanger is Jolink kunstenaar, veellezer, en hij keerde zich – ondanks zijn liefde voor het boerenland – tegen de boerenprotesten. Hij zit vol tegenstellingen met linkse opvattingen en rechtse voorkeur...

De een spreekt van de drie R’en, de ander van de drie R’s en de volgorde waarin de woorden worden gezet wil ook nog weleens variëren; maar feit is dat het credo ‘rust, reinheid en regelmaat’, in 1907 gelanceerd door wijkverpleegkundige Sien van Hulst uit Harlingen, niet kapot is te krijgen. Van de woorden alleen al gaat iets weldadigs uit, de heerlijke belofte van overzicht en controle, van orde en kalmte, van een gelukt leven. Maar waar hebben we het over als we het over reinheid, r...

Sinds hun stormachtige entree in de Nederlandse mu­ziekscene in 2005 zijn de nummers van De Jeugd Van Tegenwoordig en hun eigenzinnige lyrics een begrip. Over de invloed van De Jeugd op de Nederlandse straattaal werden afstudeerscripties geschreven, de kranten bestempelden hun teksten als ‘taalkundige pareltjes’, ze werden vergeleken met het werk van Anthony Burgess (A Clockwork Orange), kortom: taalvernieuwers Vjèze Fur, Faberyayo en Willie Wartaal hebben de hiphopscene voorgoed verand...

‘Help, mijn zoon verdwijnt in een computerspel’, ‘Wat doet iemand uit je dagelijks leven in godsnaam in je romantische dromen?’ en ‘Hoe ga ik om met de vluchtigheid van het bestaan?’ Welkom in de papieren spreekkamer – met levensvragen die lezers aan ‘De analyticus’, Arthur Eaton, stelden in De Groene Amsterdammer. De antwoorden zijn geen pasklare adviezen, eerder losse, associatieve overwegingen. Geen voorschriften dus, en zeker geen quick fixes, wel een uitnodiging: om te ...

Verwondering om woorden, verbazing om het verbale. De Nederlandse taal is magisch. In Hebba Nolla deelt Frank van Pamelen zijn fascinatie voor de veelzijdigheid van het Nederlands. Met zijn gekantelde kijk geeft hij commentaar op stoempend wielerjargon, politieke vertroebeltrends en wonderlijk dialect. Spierballentaal, wartaal, Neandertaal, geen vorm is veilig. Met humor en hartstocht verklaart hij verkleineerwoorden, fileert hij stippen op horizons en ventileert hij zijn palindroomdromen. Be...