Een stille ontmoeting

Even kwam ik je tegen,

Het was al laat in de avond

En ik liep weer in de regen.

Je was snel voorbij.

Maar het was al genoeg,

Het maakte me blij.

Jotie T’Hooft, Poezebeest, 1978

De gedichtenwandeling door het werk en leven van Jotie T’Hooft houdt op dertien plaatsen in Oudenaarde halt (‘de plek’, icoon). Die haltes komen overeen met de dertien hoofdstukjes in deze publicatie. Een proloog en epiloog ronden het parcours af. Op elke plek zeggen we eerst iets over de...

Schilder Raoul De Keyser (1930-2012) was ‘de sfinx uit Deinze’. Tussen het begin van het nieuwe millennium en 2005 ontmoette Paul Demets zijn streekgenoot regelmatig. Ze hadden het bij voorkeur over dingen naast de kwestie en dus zo weinig mogelijk over De Keysers schilderijen.

Het daagde Demets uit om een bundel te wijden aan aspecten uit het oeuvre van De Keyser, maar vooral ook aan het observeren en de manier waarop het alledaagse zich aandient.

In De hartvinger besteedt hij aandacht a...

Architectuur/Peinture bevat een dubbele cyclus van telkens tien gedichten – zowel in het Nederlands als in het Frans – die Roger de Neef heeft geschreven rond het oeuvre van de inmiddels internationaal bekende schilder Guy Leclercq.

De uitgave van Poëziecentrum bestaat uit twee aparte bundels, die soepel in eenzelfde omslag steken en alleen samen worden aangeboden. De in oplage beperkte uitgave is een hebbeding en oogt als een geschenk. Ze is met uitgepuurde schilderingen van Guy Lecler...

"Een bloem van bloed met besneeuwde blaadjes" is de eerste boekpublicatie in het Nederlands van literair werk uit de Republiek Moldavië. Met zijn 3,5 miljoen inwoners is Moldavië een van de kleinere en ongetwijfeld een van de onbekendste landen van Europa. Ingeklemd tussen Roemenië en Oekraïne is de kleinste van de voormalige Sovjetrepublieken een land dat worstelt met zijn identiteit. De meerderheid van de Roemeenstalige bevolking koestert pro-Europese gevoelens, terwijl de aanzienlijke ...

De vrije verzen van Wang Jiaxin

zijn bedrieglijk eenvoudig en

kristalhelder, en zoals kristal een heel

kleurenspectrum verspreidt wanneer

je het draait in het licht, zo heeft de

poëzie van Wang Jiaxin een hele

reikwijdte aan betekenissen. In een

eigen, rustige stijl ontvouwt hij zijn

visie op de verhouding van het individu

tot de samenleving, de geschiedenis,

het lot, de mensheid. In de schaduw

van verleden en heden zoekt hij naar

waarheden, grote en kleine, vanuit

de directe ervaring. Al sp...

‘Hm-hm. Ziezo

wreef haar wazige oogjes

klein konijn een heel andere wereld

rende rondjes rond haar bungelend

geesteloos hoofdje

Nacht is de zon in de kou.’

Tijdens de lockdown werkten

dichter ASTRID ALBEN en vormgever

ZIGMUNDS LAPSA nauw samen aan

Klein dood konijn, een hartverscheurend

en sprookjesachtig gedicht over een

konijn dat de dichter tijdens een

wandeling in een berm ziet liggen.

Ogenschijnlijk een gedicht over sterven

en de dood, maar het lijkje is tevens

het beginpunt voor een...

De Belgische Guillaume Lekeu was nauwelijks vierentwintig toen zijn veelbelovende carrière als componist abrupt werd afgebroken door een bizarre dood. In zijn korte leven exploreerde hij de hoogromantische schrijfstijl vanuit een introvert, bijna egocentrisch perspectief – getuige het scriptum ‘Pour moi seul’ (Voor mij alleen) op één van zijn handschriften. Daarin laveerde hij tussen uitbundigheid, melancholie en nauwelijks verholen zwaarmoedigheid.

Lies Colman, Koen Broos en Johann...

Geef mij een woord

voor wie ik ben

dat niet van steen is

maar van was

dat ik kan kneden

tot het past

en dan opnieuw

Door kanker getroffen maakt Johanna Pas in Was, of hoe ik mijn huid verloor de balans op van een leven waarin ze resoluut het recht opeist haar eigen identiteit te bepalen. Tegelijkertijd is ze zich scherp bewust van het gegeven dat dit enkel kon dankzij de plaats en de omstandigheden waarin ze ter wereld kwam, en de mensen die haar omringden.

Was is een strak gecomponeerde bun...

Verlangt poëzie een verklaring? Beelden en metaforen zeggen alles wat gezegd moet worden, maar toch blijft daarna de vraag: Wat zeggen ze?

In De witte zon van de dood plaatst Claude van de Berge de vraag van bestaan en niet bestaan binnen de Einsteiniaanse wet van het behoud van energie: energie is eeuwig, de mens is energie, dus is de mens eeuwig. Als energie eeuwig is, bestond ze voor het ontstaan van het universum, voor het ontstaan van de miljarden andere universa. Het raadsel van het be...