De eerste druk van Judith Herzbergs vijfde bundel Dagrest verscheen in 1984. Hij bevat onder meer de gedichten: Meeuwen, Als slakjes, Je hoopt, In die dag, Optilt, Reiger, Na de slag, Hard groeiden zij, Er heen, Katten houden niet van koffers, Au, Rooster, Draai-jaar, Spelletjes, Openbare les, Bril, The Grizzly, Dochters, Minnaars minnaars, Tegoed, Losse stukken, Hoera, Blijf bij, Wachten, Liedje, Elke ochtend en Bijna nooit.

Liedje

Lieg alsjeblieft niet tegen me

niet over iets groots niet over ...

In Pizza en de Dood overziet Jan Vanriet het teruggetrokken leven in quarantaine. De stad even een oorlogsgebied, het huis een vaste burcht. Als ‘gedwongen deelnemer’ bekijkt hij het theater van het moderne leven, geen opbeurend spektakel, opeens ‘de wereld uit zijn as’. In ironische afstandelijkheid vindt hij verweer en tegelijk die bijzondere poëtische toon.

Doos ovenhapjes gekocht

plus een bundel gedichten

waarin de Dood waait

Voor zestien kleine pizza’s

betaalde ik even veel...

Nooit zou ze de stad verlaten, dacht Annejet van der Zijl toen ze nog in hartje Amsterdam woonde. Toch is het glooiende duinlandschap rond Bergen al sinds een aantal jaar de plek waar ze ronddwaalt met haar hond Toby en altijd weer, zoals ze schrijft ‘het tegenovergestelde van heimwee’ voelt.

Het sneeuwklokjesbos is een ode aan de schoonheid van de duinen, de helende kracht van wandelen en het hebben van een hond. Maar het is ook een kleine streekgeschiedenis aan de hand van de levensver...

Al jarenlang maakt Thomas Rosenboom elke dag een wandeling door Amsterdam. Hij stapt de deur uit, wandelt naar het IJ, waar hij zich verwondert over de weidsheid van het water, en loopt dan, via de Prinsengracht, in een brede boog weer terug naar huis.

Onderweg komt hij de vreemdste vogels tegen, zoals de naaktlezer, die geen mogelijkheid onbenut laat de argeloze voorbijganger zijn pindakaaskleurige huid te tonen, of de bellenvrouw, die met zalvende, zegenende gebaren haar zeepbellen oplaat...

De ouders van Jannetje Koelewijn zijn op sterven na dood als ze hun intrek nemen in het Bartholomeus Gasthuis, bij haar om de hoek. Maar daar bloeien ze weer op en zes jaar lang ziet ze hen bijna dagelijks. Ze bezoekt hun oude dominee, vergezelt hen naar de dokter, rijdt met ze naar Friesland om een opvouwbare scootmobiel te kopen en boekt tickets voor de trein naar Parijs. Ondertussen blijft ze naar hen kijken. Gaat er achter de tragedie van hun mislukte huwelijk een liefdesgeschiedenis schu...

Een groep herders leidt de koeien van het dorp voor de zomermaanden naar Sasseneire, een alpenweide vlak onder de gletsjer, waar zich twintig jaar eerder vreemde ongelukken hebben voorgedaan. Volgens de oudere dorpelingen is die weide vervloekt. Als de koeien er besmet raken met ‘de ziekte’ zijn vee en herders gedwongen daarboven in quarantaine te blijven. De bange, bijgelovige, van de buitenwereld afgezonderde herders verliezen gaandeweg hun menselijkheid. Dan slaat alles om – de grote...

Basuki Gunawan schreef hét vervolg op Oeroeg

De novelle Winarta (1954) van de Indonesische schrijver en socioloog Basuki Gunawan (1929-2014) verscheen vorig jaar pas, postuum, in boekvorm. De novelle lag indertijd te gevoelig om uitgegeven te worden. David Colmer dook zeventig jaar later in de geschiedenis van boek en auteur.

Een wuivende passant. Het leven van Olivier Boelen

Olivier Boelen dook in de jaren 60 en 70 geregeld op in de Nederlandse literatuur: als vertaler, organisator en uitg...

In Koude soep wandelt Annelies Verbeke zoals ze schrijft: van links naar rechts, van De Panne naar Knokke. Van het voornemen te vluchten van de hectiek van het werkend bestaan komt weinig terecht: haar dictatoriale agenda zet een dikke streep door de gedroomde lange rij dagen wandelen en maakt daar rigoureus twee van.

In een tijd dat branding vooral gebruikt wordt in de marketing, loopt Verbeke langs een klotsende branding, die iedere dag van kleur verandert. Links van haar de stijgende ze...

Goudjakhals is een ketting van migrantenverhalen. Ieder verhaal laat een gezicht zien dat schuilgaat achter de ‘migrantenstroom’. Het boek gaat van de fonkelnieuwe grachten van Amsterdam in de Gouden Eeuw en de zonnige, dansende eilanden Aruba en Curaçao naar de kapotgeschoten straten van Beirut en Aleppo en de erbarmelijke omstandigheden in een opvangkamp op Lesbos. Ignacio schrijft over liefde en familie, maar ook over de eenzaamheid van een Palestijn met een gebroken hart en een Iraan...