In Jij bent de verkeerde en alle andere gedichten tot nu toe zijn drie bundels van Ester Naomi Perquin verzameld. Een drietal waarmee ze de afgelopen jaren een ongeëvenaarde hoeveelheid poëzieprijzen verzamelde - voor de toon, de manier van observeren en haar aanstekelijke formuleringen. Sinds haar debuut Servetten halfstok in 2007 is de stem van Perquin niet meer weg te denken uit de Nederlandse poëzie. Deze gedichten balanceren tussen de diepzinnige beschouwing en de schaterlach. Ze omva...

Op 20 oktober 1944 werden alle Duitsers on het Nederlandse Koninkrijk tot vijandelijke onderdanen verklaard. Direct na de bevrijding werden hun bezittingen door de Nederlandse overheid in beslag genomen. De staat maakte geen onderscheid: Duitsers die al decennialang in Nederland woonden en werkten, werden als vijand bestempeld, maar ook Nederlanders die door een huwelijk automatisch de Duitse nationaliteit hadden verkregen. Ook joden die uit Duitsland waren gevlucht werden volgens de wet vija...

Als weduwnaar Melchior op een regenachtige dag een meisje in zijn moestuin aantreft dat daar op zoek zegt te zijn naar een ijsvogel, komt de deur naar zijn verleden op een kier te staan. In deze geserreerde maar bij vlagen lyrische roman die een paar dagen in het dorp Sloterdijk behelst, worden decennia menselijke geschiedenis samengevat: een leven. Melchior is de beheerder van de kerk in het dorpje Sloterdijk, dat hij gedurende zijn leven opgeslokt zag worden door het grote Amsterdam. Maar e...

In juli 2014 zwom Milo van Bokkum op een middag negen keer de grensrivier tussen Polen en Tsjechië over. Er was niks te zien, de rivier was gekanaliseerd, het was een saaie rechte stroom. Maar waarom dan toch steeds die onbedwingbare neiging om naar de overkant te gaan?

Hoewel je grenzen zelden echt kunt zien, hebben ze in ons hoofd een verregaande invloed. We staan soms uren te wachten om er een over te steken, en leren van jongs af aan hoe ze de wereld verdelen. In alle werelddelen begren...

Jarenlang loopt Maartje Wortel dagelijks met een vriendin tien exact dezelfde rondjes door het Oosterpark in Amsterdam. Het is als een plaat waarin de naald een steeds diepere groef achterlaat. Ze voeren in zekere zin steeds dezelfde gesprekken. Alleen de mensen die op de bankjes in het park zitten variëren.

Plotseling verhuist haar vriendin, verandert de wereld in een niet bij te houden tempo, en bereikt Wortel een dieptepunt. Ze moet blijven lopen, maar datzelfde rondje voelt als verraad. ...

De dekolonisatie van Indonesië (1945-1949) is slechts een pijnlijke epiloog bij een lange voorgeschiedenis. Daarin was een belangrijke rol weggelegd voor de kritische jongeling Sjahrir (1909-1966), die op de middelbare school in Bandoeng evolueerde tot Indonesisch nationalist. In 1929 ging hij studeren in Amsterdam, waar hij de Hollandse Maria Duchâteau ontmoette. Zij was getrouwd en moeder van twee kinderen, maar dat nam niet weg dat zij voor elkaar vielen. Maria werd Sjahrirs geliefde en ...

In deze bundel essays staat het lichaam centraal. Dat lichaam wordt uit elkaar gehaald, geanalyseerd, verlengd, weer in elkaar gezet, en soms zelfs gewichtloos gemaakt.

De ik van deze essays wil in haar jeugd het liefst géén lichaam hebben en onzichtbaar zijn. Ook voelt ze zich meer een tussenmens. Later zal ze vaak uit haar lichaam verdwijnen en onbereikbaar worden. Gaandeweg krijgt ze vrede met haar lichaam, kan ze er steeds meer in landen, en met beide voeten op de aarde komen te staan.

Maar echt houvast vindt ze pas in het water waar ze vrijwel dagelijks zwemt, in alle mogelijke (weers)omstandigheden. In de zwemverhalen onderzoekt ze de grenzen van haar lichaam, en overschrijdt ze af en toe. Steeds meer ziet ze zichzelf als een waterwezen...

In de zomer van 1940 tekende de opa van Nynke Kuipers voor het lidmaatschap van de NSB. De gevolgen van deze keuze galmen nog generaties lang na. Haar oma werd na de bevrijding uit haar huis gezet en was te labiel om goed voor haar jonge kinderen te zorgen. Het gezin verwilderde. Haar moeder nam als oudste de taken over en probeerde zich staande te houden in een vijandige wereld. Ze bleef altijd ‘kind van een NSB-er’ en het was verwarrend dat de enige die ze kon vertrouwen ‘fout’ was....

Na lang aarzelen besluit succesvol scenarioschrijver Ger Beukenkamp zich te wagen aan memoires. Dit keer voor de beroemde scenarist geen politicus, kunstenaar of koninklijke hoogheid in de hoofdrol, maar hijzelf.

Nicolien Mizee bood hulp aan. Zij dicteerde Beukenkamp de beginzin van elk hoofdstuk. Zo ontstond Dora’s dankbaarheid: de behoedzame memoires van een toeschouwer. Beukenkamp volgt geen strak chronologisch tijdpad. Het leven van moeder Dora is slechts een dunne rode draad. De werel...