Pizza en de Dood

In Pizza en de Dood overziet Jan Vanriet het teruggetrokken leven in quarantaine. De stad even een oorlogsgebied, het huis een vaste burcht. Als ‘gedwongen deelnemer’ bekijkt hij het theater van het moderne leven, geen opbeurend spektakel, opeens ‘de wereld uit zijn as’. In ironische afstandelijkheid vindt hij verweer en tegelijk die bijzondere poëtische toon.

Doos ovenhapjes gekocht

plus een bundel gedichten

waarin de Dood waait

Voor zestien kleine pizza’s

betaalde ik even veel als voor

zesendertig pogingen het zwart

van het einde te verlichten […]