De nieuwe dichtbundel van Gerrit Kouwenaar opent met de reeks een glas om te breken, die ter gelegenheid van zijn vijfenzeventigste verjaardag als extra fraaie leparello verscheen. Hij sluit een indrukwekkende reeks gedichten van rouw, die hun aanleiding hebben in de dood van Kouwenaars vrouw Paula, maar op de lezer in de eerste plaats een algemeen geldige, ja nu al klassieke indruk maken. Tussen die twee afdelingen in staan gelegenheidsgedichten in engere zin, maar als het waar is dat alle g...

In Veldwerk verzamelt Bernke Klein Zandvoort gegevens over haar relatie met de wereld. Ze neemt monsters van de blikken tussen mensen, bekijkt het verleden in vitrines en dan weer midden op straat, observeert de bedrading van onze lichamen en sociale verbanden, ontleedt de lagen waaruit haar eigen denken is opgebouwd. Steeds is haar vraag: hoe nemen we de wereld waar en welke rol spelen we zelf als actieve makers van die beelden?

Toon Tellegen maakte voor deze bloemlezing zelf een keuze uit zijn allermooiste gedichten. Vanaf zijn eerste bundel tot aan zijn recentste dicht hij over ons, de mens, over het leven, de liefde, de twijfel en de dood. Soms zijn die gedichten ingetogen en melancholisch, dan weer spreken ze met uitroeptekens van hoop, verlangen en geluk. En steeds gaan ze over herkenbare gedachten en gevoelens, van het verdrietigste treurgedicht tot de gloedvolste liefdespoëzie.

Er is nog niets aan de hand. Maar als je de linzen op je bord aanziet voor uitvergrote kankercellen, begin je toch te twijfelen. De dichter in de poëzie van Iduna Paalman is angsthaas en riskmanager ineen, steeds zoekend naar het einde van de onvermijdelijke dreiging. Uit haar zinnen spreekt het gevaar je geruststellend toe, maar wat moet je geloven? Kun je een breuk echt uit een bot wegdenken, een schaafwond uit een tegel halen, een grom uit een hond? En wanneer is het afdoende? In scènes ...

Wat zou je doen, zei de buurman,

als je morgen in de keukenla

de ware liefde vond? Of om het

minder gek te maken, voor je deur?

Ik zei: meneer, ik zou er in de eerste plaats

zo goed als mogelijk voor zorgen

en ik zou orde scheppen, denk ik.

Alle vorken bij de vorken. En

de drempel zou ik schrobben

voor als het nog een keer gebeurt.

De jeugd, een liefde, de vitaliteit van ouders: alles is vluchtig, alles vervliegt. De tijd is ongrijpbaar – en toch doet Bart Moeyaert een poging hem in taal te...

De dagen bestaat uit heldere gedichten die zijn ontstaan uit alledaagse ervaringen en waarnemingen, vaak in het Midden-Franse landschap waar Willem van Toorn een groot deel van het jaar woont – zoals de zorg voor hout voor de winter, de omgang met eeuwenoud gereedschap, het overtrekken van de kraanvogels. Weer andere gedichten zijn ontstaan uit onontkoombare confrontaties met de dood, zoals de verrassende aanwezigheid van een overleden vader, de herinneringen van Dora Diamant aan Franz Kafk...

Mischa Andriessen volgt in Het Drogsyndicaat het verhaal van de zondvloed als straf voor een onverantwoordelijke omgang met mens, dier en plant, maar zijn focus ligt niet bij de hogere macht. In plaats daarvan belicht hij de menselijke worsteling tussen weten en doen, tussen zien wat je ziet en wat je wilt zien.

Het Drogsyndicaat is vooral ook het poëtische relaas van een liefde. Wat rest Naäma en Noach nog nu hun opdracht ten einde is en ze hun kinderen veilig aan land hebben gebracht? N...

Met deze ontroerende, soms adembenemende poëzie overtreft Anne Vegter haar eerdere werk.

In het lange titelgedicht wordt met tedere wreedheid en een onpeilbare melancholie een liefdesleven bezongen.

Het overrompelende derde deel van de bundel is een Bijbelcommentaar, een toneelmonoloog en een groot lied van verlangen en rebellie.

De tekeningen, door de auteur zelf, getuigen van eenzelfde kwaliteit als de gedichten: kwetsbare lijnen verraden ondergrondse, vulkanische activiteit.

‘Ied...

Voor het eerst sinds Een leeuwerik boven een weiland (1996) zijn er nieuwe, sprankelende gedichten van K. Schippers. Hij houdt zijn ogen open voor dingen die zo gewoon zijn dat niemand ze meer ziet. Hij ontdekt de poëzie van een slapende enkel en van een puntenslijper in de vorm van een wereldbol. ‘Alles bedelt om betekenis’, schrijft hij, en daar horen ook de cijfers bij. Schippers zet ons aan het denken, laat ons meetellen en maakt ons aan het lachen, over hoe getallen ons om de tuin lei...

De gedichten in Pieta gaan over dragen en dwalen, over rouw en roes. Over het verlangen te vallen, op te gaan in een moment, in een ander. Pieta sluit het drieluik over de liefde af dat Mischa Andriessen met Winterlaken en Het Drogsyndicaat begon. Pieta gaat over het verliezen van een liefde, van een dierbare, over ouders en hun kinderen, zonen en hun vader. Zoals de musici Steve Earle en Justin Townes Earle en zoals zoon Ikaros die met de vleugels die zijn vader vervaardigde naar de zon opst...