Astrid Lampe ging op reis en ze nam mee: een mummieslaapzak, het Arabisch schrift, ontbijtvouchers, een geitenpad, drakensnot, Berbergefluister, levende have, oude godsdiensten, rivaliserende stadstaten, de Balkanroute, een nomadenbestaan – en poëzie, woorden in het ritme van de golven die stukslaan op het land van belofte. ‘Minaretten in V-vlucht / flarden Koran / op de eerste pyjamaloze nacht in dit / land van zand’.

Tot de winter er op volgt is wel een heel toepasselijke titel voor de schrijver en dichter die in november 80 jaar hoopt te worden. ‘En als vanouds is de poëzie van Tellegen hartverwarmend en troostrijk’ (NRC Handelsblad).

Uit deze nieuwe bundel koos het VPRO-tv-programma Brommer op Zee in juni 2021 het gedicht ‘Het gelijk aan mijn zijde’ en maakte daar een bijzondere animatie van.

Gaia dringt zich op als muze. Wat is wijs. In tijden van lockdown de crisis louterend aanwenden. Regenwormen gaan in diapauze. Beren wagen zich in de stad en halen de kliko’s leeg. De honger naar publiek knalt tegen de spatschermen op. Een kathedraal is een plaats om in te verzuipen. Nieuwe routines. Gaia toont ons de wijsheid in aardlagen opgeslagen. Wij hebben het woord herstelnatuur op dit fenomeen geplakt. In tijd van verpoppen, met de bloedmobieltjes in vliegtuigmodus, verheft Gaia de ...

`The most authentic and uncompromising poetic voice writing in Dutch at the moment . Zo kwalificeerde Modern Poetry in Translation (King s College London) het werk van Leonard Nolens.

Dat onverzoenlijke, dat niets ontziende voert ook in deze bundel de boventoon: `Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen . Tot tienmaal toe krijgt de lezer dit melancholieke bevel voor de kiezen. En gaandeweg de bundel worden jij en ik en wij een knoop van gevaarlijke vragen. Het slot is een dwingend devies. Die...

'Ik zit op een bank en de stad komt voorbij / en de drukte heeft doelen en tassen', zo begint de serie 'Visioenen', met gedichten die aan Hadewych doen denken en die een boven jezelf uitstijgende ervaring verbeelden.

Het openingsgedicht 'Binnenkomst' en het slotgedicht 'Erbarm u' omarmen vier series waarin steeds zwaarte en lichtheid in evenwicht worden gehouden.

Joke van Leeuwen verrijkte natuurlijk ook deze bundel met haar eigenzinnige grafische beelden.

`Vanochtend begon een groep aan zijn schreeuwtherapie. / En al dat lawaai is niets dan opzichtige stilte. Zo eindigt een gedicht uit de eerste reeks van Opzichtige stilte. Hierin neemt iemand het risico te spreken namens een groep die in de marge van de samenleving is beland. In de daaropvolgende reeksen probeert hij zich los te maken van deze groep en zijn eigen stem, zijn persoonlijke plek te heroveren. Of hem dat lukt is een open vraag: `Gedichten zijn immers precisiewerk van een chaoot.

Op 12 augustus 2021 overleed K. Schippers. Tot kort daarvoor had hij aan zijn nieuwe dichtbundel gewerkt, Je moest me eens zien. Gedichten waarin hij met zijn ontregelende, speelse observaties het gewone tot een bijzondere belevenis maakt, wisselen af met gedichten over een naderend afscheid. Zoals het ontroerende gedicht ‘Aan E.’:

Nu het later / wordt zie ik steeds / scherper hoe mooi

je bent alsof / je nu pas wordt / uitgepakt

en ik je voor / het eerst / onverborgen zie

wie ziet je / al...

Waar in het proza van Laura Broekhuysen de taal centraal staat, wordt er in al haar gedichten gezocht naar een verhaal. Verbindingen tussen personages, tussen generaties, tussen een werkelijke en een fictieve ik, tussen IJslandse sagen en dagelijks leven, tussen moeder en vrouw, herinnering en voorstelling, inzage en inzicht, boom en rizoom. Toch blijft de verhaallijn onbenaderbaar, manifesteert die zich als iets wat per definitie niet toe te eigenen is. Hoe capabel ook, de plot zal je ontgli...

Dit is slechts het eerste stadium. Zaaier en zaad inwisselbaar:

wij zijn prachtig maar gevoelig en gewend aan de wildernisdus voeg vooral geen kunstmest toe en geef ons niet te veel watermaar bedek ons met een dun laagje fijne grond en houd ons klam. Amen.

We zijn altijd ergens en eigenlijk nooit alleen, of we dat nu willen of niet. Maar wat als de aarde waarop we staan ineens als een modderstroom onder onze voeten wegspoelt of ons als los zand door de vingers glipt? Hoe herpakken we ons dan en...

‘De gedichten van Tomas Lieske zijn uniek. Ze zijn wonderlijk bizar, eigenzinnig, geestig’ (De Gids). Van De ijsgeneraals, zijn eerste dichtbundel, tot zijn recentste, Het spettert geluk, wordt Lieskes poëzie hoog gewaardeerd. Hij ontving de VSB Poëzieprijs voor Hoe je geliefde te herkennen.

Brandende kevers is een keuze uit eigen werk: 154 gedichten waarin de taal fonkelt en vlamt.

Het strand is leeg. De musici zijn met de loopjes

van kanoeten de golven nagerend. Het flitsend geluid

van ...