Na hun succesvolle samenwerking in William Shakespeares Venus en Adonis besloten Hafid Bouazza en Marlene Dumas de handen opnieuw ineen te slaan. Ditmaal vertaalde Bouazza de prozagedichten die Charles Baudelaire (1821-1867) verzamelde in Le Spleen de Paris, en Dumas maakte er schilderijen bij, waarbij ze zich liet inspireren door de sfeer van Baudelaires tekst en de specifieke klankkleur van Bouazza’s vertaling.

Charles Baudelaire wordt beschouwd als de dichter van het spleen, een zwaarmoe...

`Met de vlerken van een vlinder kom ik al ver genoeg, schrijft Leo Vroman. En hoe ver is hij gekomen: op zijn 98e bijna dagelijks dichtend. Zoals we van hem gewend zijn is ook deze bundel weer een soort dagboek van gedichten, over de liefde, de naderende dood, een verleden vol verhalen en een hoofd vol humor. Het is een wonder hoe de poëzie, plus de tekeningen die Vroman er ook nog bij maakt, hier zo fier en sprankelend blijft doorgaan.

Het moment dat een kind opeens weet: ik besta. Weinigen weten de taal te vinden om die ervaring op te schrijven; Tjitske Jansen kan dat. Kraakhelder: ‘Als elfjarige kwam ik op een middag de trap af en wist ik dat ik er was en er niet meer zomaar niet kon zijn. Ik bestond. Daar had ik zelf niet zoveel over te zeggen.’ Zoals uit de titel zowel vervreemding als aanvaarding spreekt, zo is de ‘ik’ even ontredderd als wijs, even verward als begripvol.

Die ‘ik’ is een kind dat zich vrage...

In de zomer van 2020 mocht Tsead Bruinja, als Dichter des Vaderlands, op uitnodiging van de Pompestichting met tbs’ers en hun behandelaars spreken. Dat werden openhartige conversaties over hun jeugd, hun leven in de kliniek en de problemen waar ze tegen aanlopen. Op basis van deze gesprekken schreef Bruinja teksten die hij omschrijft als documentairepoëzie. In springtij komen de mensen die we ter beschikking stellen aan de staat zelf aan het woord, in hun eigen taal. Mensen die een vreseli...

Tomas Lieske voert in de magistrale bundel Het spettert geluk opnieuw de op straat levende verschoppelingen in Parijs ten tonele. Ze zijn door Keto Stiefcommando samengebracht in de Arc: een schip dat eerst potsierlijk is opgetuigd en dat daarna tijdens een reis door een achterbakse bemanning veranderd is in een onderzeeboot. Wanneer de Arc vastloopt in de Seine en tot op de bodem zinkt, zien de verbaasde zeeschuimers hoe de achtergebleven Parijse beschaving, van Egyptische beelden tot quinoa...

Ter gelegenheid van zijn vijfentachtigste verjaardag maakte Gerrit Kouwenaar een keuze uit zijn eigen werk, in samenwerking met collegadichter René Puthaar. Het resultaat is een kloeke bundel 'Kouwenaar volgens Kouwenaar': een selectie van de gedichten die volgens de dichter zelf de kern uitmaken van zijn inmiddels bijn zestig-jarig dichterschap.

Kan ik nog zien als ik gestorven ben? Doe ik dan nog steeds `doodgewone vreemde dingen ? Leo Vroman kan in zijn gedichten de dood bijna aanraken. Maar niet alleen door zijn ouderdom: vooral door zijn onvergelijkbare nieuwsgierigheid en zijn tastende, tedere manier om in taal de dood en de gedachten daarover te verkennen.

In de bundel gemraad slasser d.d.t. is het niet pluis. De samenleving waarvan hij getuigt verkeert nog op het nippertje in een staat van vrede, maar `het is de vrijheid die de geile vrede in haar kruis grijpt . Het kan niet anders of deze in taal en in thematiek geheel nieuwe Anker zal onrust opwekken. Onrust en onbehagen.

‘Bezat je nu maar een balans’. Zo luidt de titel van de eerste reeks gedichten in deze bundel. Die wens zet ook de toon van de daaropvolgende cycli. Hierin schrijft een dichter van zeventig zijn kinderjaren neer, zijn bestaan als buitenstaander in de binnenstad. En altijd redden hem het woord en de liefste.