Het applaus stierf weg. Verbijsterd staarde Gea naar het kunstwerk. Ze besefte niet goed wat ze zag. Ze wilde wegkijken, maar het was al gebeurd. Ergens binnen in haar werd een gordijn woest opengeschoven om een onbarmhartig licht toe te laten. Een verzengend licht, niet bedoeld om te verhelderen. Het zou alles op zijn weg verteren.

Het dorp Veenhaven wordt verdeeld vanwege plannen om het oude turfkanaal te heropenen. Voorstanders wijzen op de economische voorspoed waar het dorp om zit te spr...

Twa bestsellers út 'e 18e iuw yn ien boek!

Waatze Gribberts Brulloft

En

It Libben fan Aagtje IJsbrants

Waatze Gribberts Brulloft is in rûch ferhaal oer simpele harry's. Se sûpe, se frette en se tjirgje har en dochs bedoele se it net ferkeard. Bejubele yn 'e 18e iuw, ôfkreake yn 'e 19e iuw. Wat fine jo derfan, yn 'e 21e iuw?

It Libben fan Aagtje IJsbrants is in humoristysk ferhaal oer pratende pronkjende froulju. It lit sjen hoe't Aagtje harsels foar de gek hâldt en jout in prachtich by...

Op jonge leeftijd werd Edwin Stolp geconfronteerd met niet te herleiden klachten van geestelijke overbelasting en stemmingswisselingen. Het duurde lang voordat dejuiste diagnose was gesteld: hij bleek aan de ziekte van Huntington te lijden, een zeldzame erfelijke ziekte die bepaalde delen van de hersenen aantast. Toen vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Hij had zijn moeder zien veranderen: ze ontwikkelde een onverklaarbaar vijandig gedrag en werd onvoorspelbaar in de omgang. In een latere ...

'Negen dagen?' Marco kijkt zijn vader vragend aan.

'Ja, opa Dirk Jan zei altijd tegen mij: als het meezit loop je dertigduizend dagen op deze aarde rond. En van die duizenden dagen zijn er maar een paar echt belangrijk. Er zijn een paar dagen in je leven dat je scherp moet zijn. Dagen dat er werkelijk iets gebeurt. Dagen die je leven veranderen. En volgens opa waren dat er negen dagen in zijn leven.'

'En opa heeft die dagen in een boekje geschreven?'

'Ja. Hij heeft het geschreven als een boek...

Yvonne Molenaar is sinds enige jaren de vaste manicure van een verzorgingstehuis, het laatste adres op aarde. Ze doet dit werk met heel veel plezier. Yvonne masseert handen en armen, gebruikt zacht geurende handcrème, beschildert de haar toegestoken nagels met een van de vele tinten nagellak uit haar koffertje en trakteert haar klanten op een paraffinebadje. Heerlijk voor mensen met reuma of eeuwig koude handen.

Terwijl ze zo bezig is, vertellen mensen haar verhalen. Boeiend, humoristisch en...

Nei dy iene dei, doe't Elske my it nijs dien hie, ferskeat it sêfte giel nei blau, in hiel ljocht, sulvereftich blau: winterblau of iisblau - in oar wurd ha'k der net foar. Iispegeltsjedagen wiene it foar ús, it blauwe fan in wintermoarn as de sinne noch even neat te sizzen hat, mar him alwol oankundiget. Elske krige sûnreade wangen en in wat tsjokkere kop. Sa moai hie se net earder west. Ik wie op 'e nij fereale, ik koe my net yntinke dat der ea noch in oare tiid komme soe as ús blauwe p...