De laatste etappe van de grote ontdekkingstocht door de historische goud-, zilver- en kopermijnen van de Russische poëzie, met een rijke oogst van meer dan 125 landheren, geheimraden, marcheerders en schuinsmarcheerders, cavaleristen en vliegeniers, monarchisten, symbolisten, anarchisten, futuristen, communisten, imaginisten en heel wat andere -isten, van wie er veel te veel een ontijdige dood vonden, veelal tegen een muur, voor een vuurpeloton. Van elk van hen: een portret in beeld, een ult...

Nader Naar Niets, bijna 100 lichtgedichten:

Lichtgedichten (light verse) reflecteren Roberts plezier inspiratie te vinden in de mogelijkheden welke de taal biedt en deze door ongebreideld associëren uit te werken tot versjes met een grappige, beschouwende of verrassende twist.

Van Robert verschenen eerder bij Ambilicious, uitgever van verhalen, ‘Pad van Kleren’ (2020), ‘Kruipruimte’ (2019) en ‘de zAligen’ (2018).

Robert Beernink:

Robert Beernink (1958) heeft enkele ...

De bloemlezing omvat ongeveer 200 gedichten. Ze zijn onderverdeeld in acht thema’s: Jongejaren, Steden, Varen, Paren, Reizen, Muziek, Poëzie, De leeftijd en zo. De bundel bevat voor een deel niet eerder gepubliceerd werk. Voor het overige zijn de gedichten afkomstig uit Gedichten 1939-1998, 'Hollands Maandblad', 'Wat boven kwam', 'Toeschouw', 'Laden ledigen' en 'Schoon schip'.

Bloemlezer Erik Bindervoet kende Lehmann persoonlijk. Hij schreef een nawoord bij een verhalenbundel van Louis Leh...

Een pasgeboren baby is voor elke ouder of verzorger het liefste kind ter wereld. Voor dat liefste kind - en voor die ouders of verzorgers - is deze bundel met poëzie en slaapliedjes.

Dertien gedichten, over het avontuur van geboren worden, de kwetsbaarheid van leven en de duizend vragen van het ouderschap. Met slaapliedjes uit allerlei landen, gespeeld door leden van het Koninklijk Concertgebouworkest, te beluisteren via een QR-code.

Met bijdragen van de Rotterdamse burgemeester Ahmed Abouta...

Tomas Lieske voert in de magistrale bundel Het spettert geluk opnieuw de op straat levende verschoppelingen in Parijs ten tonele. Ze zijn door Keto Stiefcommando samengebracht in de Arc: een schip dat eerst potsierlijk is opgetuigd en dat daarna tijdens een reis door een achterbakse bemanning veranderd is in een onderzeeboot. Wanneer de Arc vastloopt in de Seine en tot op de bodem zinkt, zien de verbaasde zeeschuimers hoe de achtergebleven Parijse beschaving, van Egyptische beelden tot quinoa...

Het moment dat een kind opeens weet: ik besta. Weinigen weten de taal te vinden om die ervaring op te schrijven; Tjitske Jansen kan dat. Kraakhelder: ‘Als elfjarige kwam ik op een middag de trap af en wist ik dat ik er was en er niet meer zomaar niet kon zijn. Ik bestond. Daar had ik zelf niet zoveel over te zeggen.’ Zoals uit de titel zowel vervreemding als aanvaarding spreekt, zo is de ‘ik’ even ontredderd als wijs, even verward als begripvol.

Die ‘ik’ is een kind dat zich vrage...

In Pizza en de Dood overziet Jan Vanriet het teruggetrokken leven in quarantaine. De stad even een oorlogsgebied, het huis een vaste burcht. Als ‘gedwongen deelnemer’ bekijkt hij het theater van het moderne leven, geen opbeurend spektakel, opeens ‘de wereld uit zijn as’. In ironische afstandelijkheid vindt hij verweer en tegelijk die bijzondere poëtische toon.

Doos ovenhapjes gekocht

plus een bundel gedichten

waarin de Dood waait

Voor zestien kleine pizza’s

betaalde ik even veel...

Deze bundel, vrucht van een verblijf in Death Valley, is een verzameling van veranderlijke landschappen en de wisselende lichamen die zich erin voortbewegen.

De gedichten zelf zijn evenzovele oefeningen in waarneming. In de ruimten tussen aanblik en uiterlijke verschijning ontstaan beelden, onderhevig aan kleuren, texturen en zintuigen. En deze beelden rijgen zich aaneen tot wat misschien wel feministische natuurgedichten kunnen worden genoemd over zaken als erotiek, bloei, geweld en kwetsuu...

Wim Hofman (1941) is schrijver en beeldend kunstenaar. Hij debuteerde als dichter in 2003 met de bundel Wat we hadden en wat niet. Daarnaast vertaalde hij poëzie van Jacques Prévert. Herinneringen aan zijn jeugd, de zee, maar ook eenzaamheid, twijfel en liefde zijn bekende thema’s in zijn gedichten. In een associatief woordenspel of een wonderlijk verhaal, steeds opnieuw is er sprake van een verrassend zicht op de wereld.

Deze raadselachtig indringende gedichten, die ontroering combineren met surrealisme en verontrusting met herkenning, eisen een bijzondere plaats op in het oeuvre van de altijd verrassende Gerry van der Linden: als een muzikale en even geestige als melancholieke spiegel van de tijd waarin wij leven.

Vaak zorg ik voor vijandige liefde

raak verward in een warboel geliefden

van wie ik blijf houden

loslaten is niet mijn sterkste zijde

ook is er veel angstaanjagende ruimte

voor schmieren onder het firmament

gelukkig heb ik een bezigh...