Twee geïdealiseerde vrouwenfiguren staan aan het begin en het einde van de Beweging van Tachtig: Mathilde was de gedroomde geliefde van Jacques Perk en Mei die van Herman Gorter. De vier dichters die de vernieuwing bepaalden, Jacques Perk, Willem Kloos, Albert Verwey en Herman Gorter, worden in dit boek in hun onderlinge samenhang en in hun prestaties beschreven.

Aansluitend komt een document ter sprake dat tot nog toe weinig aandacht kreeg: de maar in één handschrift bewaarde sonnettencyc...

De essays in Razende stiltes vormen een waaier van uiteenlopende culturele, sociale en politieke kwesties, nu eens opschuivend van stil naar roerig, dan weer in een toon die onder de hoofdtoon meeklinkt. De elf opgenomen essays zijn ondergebracht in drie afdelingen: Taal van de stilte, Transities en De stiltes van geweld. Beginnend bij kunst en architectuur, zoals beleefd in Japan maar niet alleen daar, beweegt het schouwspel dat ons geboden wordt zich naar groepen vluchtelingen die zich tuss...

An intimate meditation on bodies, age and self-acceptance, from the author of The Black Flamingo

Leen Huet maakte kennis met de geschiedenis dankzij de geïllustreerde tijdlijn aan de klaswand op de lagere school. Maar al lezend en onderzoekend leerde ze het verleden anders te benaderen: met waardering, soms zelfs verrukking over het onverwachte detail of de heldere stem van een individu uit het verleden. Dat onverwachte detail en die heldere stem uit het verleden bevrijden ons vaak van de druk van de dag en de hysterie van het heden.

Clio, de muze van de geschiedenis, danst o...

In de publicaties uit Mandarijnen op zwavelzuur bestudeerde Hermans naar eigen zeggen ‘mislukkelingen’ die ‘met elkaar de mislukking van de Nederlandse literatuur uitmaken’. Hij zette daarmee de ‘mandarijnen’, schrijvers die ook critici, juryleden en redacteuren van literaire tijdschriften waren, op zuur. De stukken veroorzaakten heftige reacties. ‘Heeft een schrijver het recht een gruwelkamer in te richten voor zijn medemensen?’

vroeg een recensent zich af. Hermans zelf vond ...

‘Het multiculturele drama’ is inmiddels een ingeburgerd begrip, maar de term werd gemunt door Paul Scheffer. In zijn gelijknamige fameuze essay liet hij in het jaar 2000 al zien hoezeer er in Nederland langs elkaar heen wordt geleefd. Zijn beschouwing leidde tot een groot maatschappelijk debat. In de loop der jaren werkte hij zijn ideeën uit, met als resultaat een breed opgezette beschouwing over de manier waarop immigratie onze wereld verandert. Daarbij duikt hij diep in de geschiedenis...

Nooit zou ze de stad verlaten, dacht Annejet van der Zijl toen ze nog in hartje Amsterdam woonde. Toch is het glooiende duinlandschap rond Bergen al sinds een aantal jaar de plek waar ze ronddwaalt met haar hond Toby en altijd weer, zoals ze schrijft ‘het tegenovergestelde van heimwee’ voelt.

Het sneeuwklokjesbos is een ode aan de schoonheid van de duinen, de helende kracht van wandelen en het hebben van een hond. Maar het is ook een kleine streekgeschiedenis aan de hand van de levensver...

Geen tijd hebben dat is een van de fundamentele ervaringen van onze tijd. In dit veelgeprezen en intussen ook veelgelezen boek neemt Joke J. Hermsen dit verschijnsel kritisch onder de loep. Vanuit het gedachtegoed van denkers als Henri Bergson, Ernst Bloch en Peter Sloterdijk ontwikkelt zij een nieuwe visie op het fenomeen tijd, waarin zij een onderscheid aanbrengt tussen kloktijd en innerlijke tijd. Zij verkent het belang van rust, verveling, aandacht en wachten; ervaringen die sinds de Ou...

De problemen van bomen in de stad, de kansen voor bomen in het bos, hoe hoog en hoe dik en hoe oud bomen wel niet kunnen worden, hoe ze inspelen op de wisseling der seizoenen, de uitbundige bloei van zoete kers in de Limburgse heuvels, het harde bestaan van eikjes aan de Zeeuwse kust, wat mensen kunnen hebben met bomen (of hout) en wat bomen op hun beurt kunnen hebben met paddestoelen (of mos), wat beuken nou eigenlijk anders doen dan eiken, hoe pienter bomen reageren op uitwendige prikkels (...