Toen de Amerikaanse tekenaar Saul Steinberg zei dat hij een schrijver was die tekende, onthulde hij iets wat meer tekenaars denken. Steinberg doelde op het literaire karakter van zijn getekende humor: dat er langer over is nagedacht en dat de kijker zich er iets langer over buigt dan bij een doorsnee cartoon. Carel Peeters, die als literair redacteur en criticus van Vrij Nederland talloze tekenaars de ruimte gaf in de Republiek der Letteren, schrijft in Het eigenwijze potlood over de twintig ...

Tegenwoordig denken we door de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen dat echt alles gedetermineerd is. Velen beschrijven de werkelijkheid als causaal en de mens ‘als een zeer geavanceerde computer’. Er zijn altijd al discussies geweest over het bestaan van de vrije wil. Die is ook maar wat moeilijk filosofisch te bewijzen. De auteur wijst op contingentie als het sleutelbegrip voor het bewijs van het bestaan van een vrije wil. Het toeval speelt een hoofdrol in de kosmos. Creativiteit i...

Caraïbische schrijvers zijn in het verleden op verschillende manieren onzichtbaar gemaakt. Ze zijn doodgezwegen, gecensureerd, of op aparte ‘Suriname-’, ‘Antillen-’ of ‘Zuid-Amerika’-plankjes gezet. Hoogste tijd om daar wat aan te doen, want er is zoveel moois, belangrijks en prikkelends om te (her)ontdekken en te koesteren.

In samenwerking met Werkgroep Caraïbische Letteren brengt Das Mag een belangwekkende bloemlezing uit. Twintig vooraanstaande schrijvers van nu breken een la...

De onvrijheid rukt op, autoritaire leiders drukker hun hakken in het vrije woord, in Poetins Rusland zijn bepaalde woorden zelfs in de ban gedaan. In De dissidente leeslijst werpt de redactie van De Groene Amsterdammer nieuw licht op romans die in onderdrukking zijn geschreven en die hun lezers toch een glimp van vrijheid gaven, al had hun publicatie vaak grote consequenties voor de auteurs.

Hoofdredacteur Xandra Schutte stelde met haar collega’s een leeslijst samen met drieëntwintig essen...

Het is de diepste, meest fundamentele vrees die onder het ouderschap zindert. Het afgrondelijke besef dat we niet weten, en nooit volledig zullen weten, wat we hen aandoen. Dat het in die zin altijd een huiveringwekkende gok is, een gok met het leven van een ander. De vrees voor wat we met de planeet doen door kinderen te krijgen en de vrees wat we kinderen aandoen door ze op deze planeet te krijgen zijn twee zijden van dezelfde medaille. We doen de wereld de kinderen aan, en kinderen de wereld.

Wat is de literaire waarde van motten? Is het fotograferen van vreemden, op straat of in de trein, ooit moreel verdedigbaar? Doet het monster van Frankenstein denken aan Frank de Boer? Kunnen we nadat we kinderen hebben gekregen iets anders doen dan hopen op hun vergeving? Waarnaar verlangen we wanneer we verlangen naar ‘nuance’? Is er iets sentimenteler en onuitstaanbaarder dan de jonge vader? Zulke vragen laten zich gemakkelijker stellen dan beantwoord...

Aan de vooravond van zijn vertrek naar Harvard, waar hij een serie colleges zou geven, stierf Italo Calvino. De Zes memo’s voor het volgende millennium waren bij zijn overlijden

in conceptvorm af. Deze speelse, briljante essays vormen Calvino’s testament, tevens de meest welbespraakte ‘verdediging van de literatuur’ die in onze eeuw is geschreven.

Bob Dylan die in de jongenskamer van Neil Young uit het raam kijkt om te zien wat Neil zag, Nietzsche die een paard omhelst, Fred Astaire die langs het firmament glijdt – intense beelden, intense geluiden ook, van B.B. King, wasgoed dat wappert in een binnentuin, de hakken van flamencodanseres La Chana: de muziek van wat er gebeurt.

In De straatwaarde van de ziel dringt Roel Bentz van den Berg door tot wat er onder het alledaagse bewustzijn zit: de werkvloer van de werkelijkheid – die bi...

Renate Rubinstein was ‘liefst verliefd’. Wie niet. Maar na de droom van de bruid volgen routine en betutteling en jaloezie en erger. Samen gordijnen ophangen, jawel, maar dan?

Een man voor de zomer volgt Renate in een levenslange speurtocht. Eerst haar vroege stukken, gebundeld onder de titel Liefst verliefd, die de vrijere liefde van de sixties uitbuiten en tegelijk ontleden. Dan de klassieker Niets te verliezen en toch bang, wanneer ze in de jaren zeventig het monster van de echtscheidi...

Gedichten zijn wondewoorden.

Ze worden geboren uit een wonde,

niet noodzakelijk een bijzonder

letsel of een specifiek trauma, maar

de wonde van de menselijke conditie

zelf, de niet ongedaan te maken

kwetsbaarheid die met het menszijn

samengaat. Ze hechten deze

wonde, maar helen ze niet. Omdat

ze hun geboorte in de kwetsbaarheid

niet verloochenen, berokkenen

gedichten zelf pijn: ze haken zich

in de lezer vast, zoals mensen die

geraakt worden door een pijl van

Cupido, een immense bevrijding

erv...