‘Van alle plekken van de wereld houd ik denk ik het meest van de keuken.

Het maakt niet uit waar hij staat of wat voor een het is, zolang het een keuken is, een plek waar je een maaltijd kunt koken, voel ik me niet ellendig.’

Kitchen is een tijdloos boek over rouw, opgroeien, de eenzaamheid van de grote stad, benauwende gendernormen, de liefde voor eten en een ode aan de meest troostrijke plek van elk huis: de keuken. Het bestaat uit de novelle Kitchen en het korte verhaal ‘Moonlight Sh...

Caraïbische schrijvers zijn in het verleden op verschillende manieren onzichtbaar gemaakt. Ze zijn doodgezwegen, gecensureerd, of op aparte ‘Suriname-’, ‘Antillen-’ of ‘Zuid-Amerika’-plankjes gezet. Hoogste tijd om daar wat aan te doen, want er is zoveel moois, belangrijks en prikkelends om te (her)ontdekken en te koesteren.

In samenwerking met Werkgroep Caraïbische Letteren brengt Das Mag een belangwekkende bloemlezing uit. Twintig vooraanstaande schrijvers van nu breken een la...

De onvrijheid rukt op, autoritaire leiders drukker hun hakken in het vrije woord, in Poetins Rusland zijn bepaalde woorden zelfs in de ban gedaan. In De dissidente leeslijst werpt de redactie van De Groene Amsterdammer nieuw licht op romans die in onderdrukking zijn geschreven en die hun lezers toch een glimp van vrijheid gaven, al had hun publicatie vaak grote consequenties voor de auteurs.

Hoofdredacteur Xandra Schutte stelde met haar collega’s een leeslijst samen met drieëntwintig essen...

PETE WU IS EEN BANAAN. ALTHANS, ZO NOEMT ZIJN MOEDER HEM LIEFKOZEND: ‘GEEL’ VANBUITEN EN ‘WIT’ VANBINNEN.

Hij staat midden in de Nederlandse samenleving, maar toch wordt journalist Pete Wu als Chinese Nederlander

ongewild herinnerd aan zijn anders-zijn. Door mensen die hem vragen waar hij nou écht vandaan komt. Of anders wel door de gemiddelde carnavalshit, Meneer Cheung uit Ik hou van Holland, of de grappen van Gordon: ‘Wat ga je zingen? Nummer 39 met rijst?’

In dit boek gaat Pe...

Een meer dan 300 pagina’s tellend monument van de spannendste dichter van dit moment. Vol wederwaardigheden, onomstootbare conclusies, dwalingen, ontboezemingen, opstandigheidjes en fratsen van Maud Vanhauwaert, die ooit stadsdichter van Antwerpen was en wel vaker de kantjes van de poëzie afloopt.

Maak kennis met Gush, de 10-jarige Gershwin Bonevacia die opgroeit in Rotterdam-Zuid. Hij is rebels en onbevangen, ondanks dat hij het thuis niet breed heeft, moeilijk meekomt op school en worstelt met dyslectie en racisme. Maar Gush is niet bang.

Achteraf vraagt Gershwin zich af: Gush, waarom was je niet bang?

In Toen ik klein was, was ik niet bang gaat Gershwin Bonevacia in dialoog met zijn 10-jarige ik middels een reeks zelfportretten en een veelheid aan herinneringen over zijn worsteling ...

‘Wij waren de twee scheefgezakte pilaren die, zodra je ze tegen elkaar aan deed leunen, steviger zouden staan dan één ongeschonden, op zichzelf staande pilaar ooit kon. Het zou goed komen met ons, zolang we samen bleven.’

De Brusselse Leo is tien jaar samen met haar vriend Simon. Verbonden door een moeizame jeugd, heeft het koppel weinig anders nodig dan elkaar. Tot alles kantelt: Simon komt midden in de nacht thuis en lijkt vanaf dat moment iemand anders. Langzaam valt Leo's minutieus ...

Het is de diepste, meest fundamentele vrees die onder het ouderschap zindert. Het afgrondelijke besef dat we niet weten, en nooit volledig zullen weten, wat we hen aandoen. Dat het in die zin altijd een huiveringwekkende gok is, een gok met het leven van een ander. De vrees voor wat we met de planeet doen door kinderen te krijgen en de vrees wat we kinderen aandoen door ze op deze planeet te krijgen zijn twee zijden van dezelfde medaille. We doen de wereld de kinderen aan, en kinderen de wereld.

Wat is de literaire waarde van motten? Is het fotograferen van vreemden, op straat of in de trein, ooit moreel verdedigbaar? Doet het monster van Frankenstein denken aan Frank de Boer? Kunnen we nadat we kinderen hebben gekregen iets anders doen dan hopen op hun vergeving? Waarnaar verlangen we wanneer we verlangen naar ‘nuance’? Is er iets sentimenteler en onuitstaanbaarder dan de jonge vader? Zulke vragen laten zich gemakkelijker stellen dan beantwoord...

In Er moet iets gebeuren speelt Maartje Wortel een ingenieus spel met haar lezers. Kleine gebeurtenissen hebben grote gevolgen, terwijl de grote gebeurtenissen haast ongemerkt naar de achtergrond verdwijnen. Haar verhalen zijn vervreemdend en volstrekt logisch tegelijk, chaotisch en geordend, grappig en hard. Net als het leven zelf eigenlijk.

Een echtpaar probeert op geheel eigen wijze een dode hond weer tot leven te wekken; de komst van twee nieuwe buurjongetjes ontregelt een heel gezin; en...

In Eva's geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen maar het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Die keuze is geen keuze.

Dertien jaar na een snikhete zomer die volledig uit de hand loopt, keert Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs i...