Deze bundel, vrucht van een verblijf in Death Valley, is een verzameling van veranderlijke landschappen en de wisselende lichamen die zich erin voortbewegen.

De gedichten zelf zijn evenzovele oefeningen in waarneming. In de ruimten tussen aanblik en uiterlijke verschijning ontstaan beelden, onderhevig aan kleuren, texturen en zintuigen. En deze beelden rijgen zich aaneen tot wat misschien wel feministische natuurgedichten kunnen worden genoemd over zaken als erotiek, bloei, geweld en kwetsuu...

Wim Hofman (1941) is schrijver en beeldend kunstenaar. Hij debuteerde als dichter in 2003 met de bundel Wat we hadden en wat niet. Daarnaast vertaalde hij poëzie van Jacques Prévert. Herinneringen aan zijn jeugd, de zee, maar ook eenzaamheid, twijfel en liefde zijn bekende thema’s in zijn gedichten. In een associatief woordenspel of een wonderlijk verhaal, steeds opnieuw is er sprake van een verrassend zicht op de wereld.

Deze raadselachtig indringende gedichten, die ontroering combineren met surrealisme en verontrusting met herkenning, eisen een bijzondere plaats op in het oeuvre van de altijd verrassende Gerry van der Linden: als een muzikale en even geestige als melancholieke spiegel van de tijd waarin wij leven.

Vaak zorg ik voor vijandige liefde

raak verward in een warboel geliefden

van wie ik blijf houden

loslaten is niet mijn sterkste zijde

ook is er veel angstaanjagende ruimte

voor schmieren onder het firmament

gelukkig heb ik een bezigh...

GUIDO GEZELLE schreef enkele van

de mooiste natuurgedichten uit

de Nederlandse literatuur. De taal

in zijn gedichten is meesterlijk, de

vorm afwisselend en virtuoos. Toch

leefde hij in de 19e-eeuwse stad, plek

van industrialisering en grauwe

verstedelijking. Op vraag van het

Gezellearchief en Poëziecentrum

verkennen inleider GEERT BUELENS

en multitalent LIES VAN GASSE wat

Gezelles natuurlyriek verbindt met

onze leefwereld. Zo blijkt hij ons

ook in de 21e eeuw nog heel wat te

vertellen te heb...

In 1990 fietste Paul Demets met

zijn broer naar zee. In Diksmuide

knepen ze de remmen dicht en

bezochten ze een tentoonstelling

van de Oostendse kunstenaar LEON

SPILLIAERT (1881–1946). Voor het

eerst zag Demets andere facetten van

Spilliaerts werk dan zijn marines en

taferelen op de desolate zeedijk.

Later werd Demets vooral getroffen

door de zelfportretten. Spilliaert

probeerde er zijn angsten door te

bezweren. Dat was wat Demets ook

deed, maar dan in taal, toen de gezondheidssituatie

van ...

Met Er liggen twee holtes op je kussen debuteert Monique Bol (Hoogstraten, °1966) op haar 55e bij C. de Vries-Brouwers.

Ze observeert wat personages drijft, lardeert eenzaamheid en verlies met schoonheid en een vleug humor. Na de hors-d'oeuvre zet de de man vol in de schijnwerpers. Ze toont hem, bewierookt en veroordeelt. Ze laat zich graag verleiden tot een omweg en ook de zee speelt een cruciale rol. Het slotgedicht vat de man samen zoals de protagonist in de bundel hem ervaart.

Voor haar vierde bundel interviewde Anouk Smies een Libanonveteraan, medewerkers van het Huis voor Klokkenluiders en een sekteverlater. Aangezien het thema van de bundel waarheidsvervalsing is kon ook de afdeling Dichter niet ontbreken. De gedichten bewegen zich op het snijvlak van angst voor de waarheid en onderhuids verzet. Van uitbarsten en inhouden, zelfinzicht en projecties. Ze openen een ruimte voorbij goed en kwaad waar je een ongemakkelijk, duister comfort aantreft.

Over Wie heeft een...

'Hoe mooi' is het derde boekje in de reeks 'Liefde's Liedjes' van schrijfster, beeldend kunstenaar en menswetenschapper Monique Veyt. Ook in 'Hoe mooi' is haar poëzie licht en speels en tegelijk met veel diepgang. Ze gaat over de schoonheid en het verlangen binnenin ons, over de koestering en inspiratie die de natuur ons biedt en zelfs over onze gewaarwordingen van oneindigheid.

Of dat allemaal in versjes te vatten is? Daar antwoorden ze graag zelf op:

'Of ze ook een plekje wensten, vroeg ik,

tussen de schilderijtjes en de uitgebreider schrijfsel...