Aleksej Navalny is hét gezicht van de protestbeweging in Rusland. Zijn verboden Fonds voor Corruptiebestrijding lijkt momenteel de enige oppositionele groepering die gewicht in de schaal legt in het politieke krachtenspel. De overheid tracht zowel Navalny, als ook alle anderen die met hem in verbinding staan of hebben gestaan, door ongegronde veroordelingen, huiszoekingen en andere vormen van staatsterreur, van het toneel te laten verdwijnen. Dit boek bevat een overzicht van de gebeurtenisse...

De treurige geschiedenis van onze naoorlogse dekolonisatie,

voorafgegaan door ons koloniale verleden, is nadien jarenlang

zoveel mogelijk verdrongen in het nationale bewustzijn. Eind jaren

'60 werd wel even herinnerd aan oorlogsmisdaden, gepleegd

door Nederlandse militairen tijdens de zogenaamde politionele

acties tegen de Indonesische rebellie. Maar dat werd van regeringswege

afgedaan als incidentele excessen. De laatste tijd dringt

dat koloniale verleden en daaropvolgende dekolonisatie zich...

Sinds het brute politie optreden in de VS waarbij de zwarte Amerikaan George Floyd het leven liet, is de wereld zo op het oog in hevige beroering geraakt; alom lijkt sprake te zijn van racisme en de geringste uitlating is voldoende om aan de schandpaal van het racisme-narratief genageld te worden. Blanke (witte) mensen die zich van geen kwaad bewust zijn, wordt verweten dat hun onbekendheid met racisme duidelijk bewijst is dat zij in essentie racisten zijn. Dat hun samenlevingsorde systemisch...

De afgelopen jaren in de Tweede Kamer, was Sadet Karabulut woordvoerder namens de Socialistische Partij over buitenlandse zaken en defensie. Dit woordvoerderschap kan het beste gekarakteriseerd worden als een continue strijd tegen (voorstanders van) permanente oorlog. Want ondanks mislukte militaire interventies in Afghanistan, Irak, Libië, Jemen en allerlei andere landen blijft voor veel politici het oorlogswapen, of het dreigen daarmee, een gewild instrument in de internationale politiek.

...

De antirevolutionaire staatsman en historicus Guillaume Groen van Prinsterer (1801-1876) staat bekend om zijn naar binnen gekeerde nationalisme, calvinisme en orangisme. Ook wordt hij door menigeen als conservatief denker beschouwd. In het eerste deel van dit essay wordt betoogd dat Groen de nationale kaders van zijn tijd oversteeg en dat hij gezien moet worden als Europese antirevolutionair. In het tweede deel wordt Groens Europastandpunt eerst vergeleken met dat van hedendaagse en prominent...

Nederland is hoofdzakelijk geen democratie, maar een particratie: niet burgers, maar de partijen hebben het laatste woord in de besluitvorming. Onze partijen, midden 19e eeuw nog taboe verklaard, hebben zich opgewerkt tot de allesbepalende spelers in de machtspolitieke realiteit van vandaag. De particratie van binnenuit omvormen tot een democratie, zoals D66 ooit poogde te doen, is echter vrijwel onmogelijk: alsof men een rijdende auto probeert te repareren. Toch is het nu tijd dat de verstre...

'De situatie in Noord-Irak, Syrië en Gaza leidt in ons land tot spanningen en tot gevoelens van onmacht en onveiligheid. De haat die elders in de wereld mensen in het verderf stort, mag niet overslaan naar onze straten.'

Dit zei koning Willem-Alexander op 16 september 2014 in de Troonrede. Wat hij zei heeft niet alleen betrekking op Nederland, maar ook op België en andere westerse landen.

Dankzij de aanwezigheid van snelgroeiende migrantengemeenschappen van moslims worden de conflicten uit ...

Diversiteit – het lijkt een nieuw toverwoord. Eurocommissaris (en PvdA-coryfee) Frans Timmermans verklaarde op Junckeriaanse wijze dat men ‘divers zal zijn’ of ‘niet zal zijn’. Als alternatief noemde hij ‘oorlog’.

Het zijn apocalyptische woorden. Wat betekenen ze en is er überhaupt een onomstreden definitie van diversiteit? Waar komt dit diversiteits-denken plots vandaan? Is het nuttig? Over welke soort diversiteit gaat het? Elke soort? Dat kan nauwelijks de bedoeling zijn –...