Laten we er geen doekjes om winden: alles is het begin van een afscheid. Eerste auto's gaan kapot en nemen herinneringen mee. Mensen gaan zomaar dood. Je beste vriend verhuist naar Amerika. Dromen blijken illusies. Huizen worden te klein, leugens te groot. Je verliest jezelf in gedoe in je kop. Jaren komen niet meer terug. Keuzes sluiten paden uit. En ineens is het bekende weg.

'Het bekende weg' van Merel Morre is een dichtbundel over afscheid. Over verlies, in het klein en in het groot. Over...

Wat doe je met de woorden van je voorouders als je breekt met hun gebruiken en tradities, en met hun god? Kun je daar wel mee breken, als die woorden in je om blijven gaan? Of is traditie misschien precies waar je - zelfs als je zou willen - niet mee kunt breken? Omdat je dan zou moeten breken wie je bent.

Het woedeboek gaat over geloof en ongeloof, wrok en hoop. Hier legt een zelfverzekerde stem genadeloos zijn onvermogen bloot.

Er zijn maar weinig dichters voor wie leven, werkelijkheid en taal zo'n naadloos continuüm vormen als Michaël Slory. Al wat de in 1935 in het Surinaamse district Coronie geboren dichter meemaakt, ziet, voelt, ruikt, leest of bedenkt zet zich om in poëtische taal. Het heeft geen zin een opsomming te geven van wat Slory kan inspireren: het kan alles zijn, van een palmboom tot een vuilniston. En elk nieuw gedicht is een geboortemoment, een aftasten van wat de vorm wil prijsgeven. Dat kan in e...

Onze identiteit wordt bepaald in relatie tot onze omgeving: onze ouders, onze geliefde, onze kinderen, onze samenleving. Toch hopen we steeds de authentieke kern in onszelf te vinden.

In De klaverknoop gaat Paul Demets op zoek naar de mens, en in het bijzonder naar de verknooptheid van het ik. Het resultaat is een onrustbarende, maar ook troostrijke bundel met verzen die onder de huid kruipen.

Ik loog dat ik vloog en zocht mijn ander in de spiegel. Je leerde mij

lichtheid het belang van weini...

De moderne poëzie begint met Guido Gezelle. In zijn onvermoeibare streven de glorie van de schepping uit te zingen, liet de Brugse priester-dichter het Nederlands klinken als nooit tevoren. Met zijn klanken vormexperimenten, waarmee hij de vogels kon laten kwinkeleren, de wind kon laten bulderen en de kou kon laten snerpen, was Gezelle de ontwikkeling van de poëzie vaak decennia vooruit. Behalve een moderne dichter was Gezelle ook een onstuimige politieke denker en een standvastige traditio...

Astrid Lampe ging op reis en ze nam mee: een mummieslaapzak, het Arabisch schrift, ontbijtvouchers, een geitenpad, drakensnot, Berbergefluister, levende have, oude godsdiensten, rivaliserende stadstaten, de Balkanroute, een nomadenbestaan – en poëzie, woorden in het ritme van de golven die stukslaan op het land van belofte. ‘Minaretten in V-vlucht / flarden Koran / op de eerste pyjamaloze nacht in dit / land van zand’.

Schuchter en aan de schaduwrand van het dichtersrumoer schreef Radna Fabias al jaren gedichten. Nu ze ermee naar buiten treedt blijkt het bepaald geen verstilde poëzie te zijn. In deze bij vlagen donkere, wezenlijk (maar verre van vreugdeloos) feministische en onverschrokken existentialistische bundel vraagt een vrouw zich af wat ‘thuis’ is. Die plaatsbepaling – misschien tegelijk een coming-out – voltrekt zich op meedogenloze wijze. Habitus is een bundel vol zinderende en zintuiglij...

In zijn roman 'Tijd te verliezen' beschrijft schrijver/dichter Karel ten Haaf zijn ervaringen met kanker. Voorafgaand aan de publicatie van die roman bleek het noodzakelijk zijn ervaringen met de ziekte ook in een dichtbundel te verwoorden. Dat werd deze bundel 'Nilfisk!', een buitengewoon eigenzinnig werk, voortbouwend op de traditie van dichters als Vaandrager.