vraag me niet wie me hier heeft gebracht

(en excuses voor mijn vogelogen)

het waren geen behoedzame dragers

geen droeve lastdieren met het zwoegende lijf

iemand verscheen ontstellend naakt

en op ware grootte

brak mijn adem

de steen om mijn hals

kraakte de onbemande ruimte

In Weier laat Tijs van Bragt onder meer een akkerput zingen en wulken vallen uit een torenhoog geheven zee. Een ochtend dompelt stuurs in een rietkraag.

Na zijn positief ontvangen debuut Bonterik Sterrenzager gaat Van Bragt verder, weier, met meer afstand en met zijn kenmerkende manier van kijken.

Uit Veldnotities:

De muzen zijn niet verstild.

Je noteert nog steeds:

de staat van de velden en de loop van de dieren.

De gedichten kennen verstilde observaties en schurende vervreemding. Er wordt n...

Kamiel Choi is een moderne nomade, en dat is aan zijn filosofische en rebelse gedichten af te zien. Beschouwend, speels, nieuwsgierig maar ook boven alles humaan, deze nieuwe dichter is een fijne aanwinst voor de Nederlandse canon.