"Een bloem van bloed met besneeuwde blaadjes" is de eerste boekpublicatie in het Nederlands van literair werk uit de Republiek Moldavië. Met zijn 3,5 miljoen inwoners is Moldavië een van de kleinere en ongetwijfeld een van de onbekendste landen van Europa. Ingeklemd tussen Roemenië en Oekraïne is de kleinste van de voormalige Sovjetrepublieken een land dat worstelt met zijn identiteit. De meerderheid van de Roemeenstalige bevolking koestert pro-Europese gevoelens, terwijl de aanzienlijke ...

De vrije verzen van Wang Jiaxin

zijn bedrieglijk eenvoudig en

kristalhelder, en zoals kristal een heel

kleurenspectrum verspreidt wanneer

je het draait in het licht, zo heeft de

poëzie van Wang Jiaxin een hele

reikwijdte aan betekenissen. In een

eigen, rustige stijl ontvouwt hij zijn

visie op de verhouding van het individu

tot de samenleving, de geschiedenis,

het lot, de mensheid. In de schaduw

van verleden en heden zoekt hij naar

waarheden, grote en kleine, vanuit

de directe ervaring. Al sp...

‘Hm-hm. Ziezo

wreef haar wazige oogjes

klein konijn een heel andere wereld

rende rondjes rond haar bungelend

geesteloos hoofdje

Nacht is de zon in de kou.’

Tijdens de lockdown werkten

dichter ASTRID ALBEN en vormgever

ZIGMUNDS LAPSA nauw samen aan

Klein dood konijn, een hartverscheurend

en sprookjesachtig gedicht over een

konijn dat de dichter tijdens een

wandeling in een berm ziet liggen.

Ogenschijnlijk een gedicht over sterven

en de dood, maar het lijkje is tevens

het beginpunt voor een...

De Belgische Guillaume Lekeu was nauwelijks vierentwintig toen zijn veelbelovende carrière als componist abrupt werd afgebroken door een bizarre dood. In zijn korte leven exploreerde hij de hoogromantische schrijfstijl vanuit een introvert, bijna egocentrisch perspectief – getuige het scriptum ‘Pour moi seul’ (Voor mij alleen) op één van zijn handschriften. Daarin laveerde hij tussen uitbundigheid, melancholie en nauwelijks verholen zwaarmoedigheid.

Lies Colman, Koen Broos en Johann...

IJzer is waarschijnlijk het beeld waarmee de poëzie van Zheng Xiaoqiong het meeste is geassocieerd. Dat harde, koude, scherpe en vaak geroeste ijzer vertegenwoordigt de mechanisatie van de maatschappij. Haar gedichten, met sterke tegenstellingen, personificaties en afgebroken zinssneden, laten zien hoe de mens zelf door de industrialisatie tot een onderdeel van de machinerie wordt gemaakt: naamloos, een nummer aan een lopende band, zonder rechten.

Tegenover die ontmenselijking stelt Zheng, v...

In 1999 debuteerde PAUL DEMETS

met de bundel De papegaaienziekte

(Meulenhoff). Hij had al eerder zijn

intrede in de poëzie kunnen maken

met de bundel Het web van omtrek,

die hij tussen 1988 en 1993 schreef.

In 1993 werd het ongepubliceerde

manuscript ervan bekroond met

een eervolle vermelding in de Prijs

voor Letterkunde van de Provincie

Oost-Vlaanderen.

Achtentwintig jaar later blaast

Demets het stof van het manuscript en

besluit hij om zijn echte debuut alsnog

te publiceren, nu Roger Ravee...

‘Van ’t allerdiepste wel de hoogste tree’ en ‘Ik kan, weet je, verduiveld goed niet zingen, / niet tekenen ook’. Ziehier een paar regels uit Alfabels, de bundel waarmee de Zuid-Nederlandse dichter Wiel Kusters zijn vijfenzeventigste verjaardag viert.

Tot het schrijven van de in Alfabels bijeengebrachte gedichten heeft de dichter zich laten verleiden door het zeventig jaar oude populaire abc-boekje van Rie Cramer, dat begint met ‘A is een aapje, dat eet uit zijn poot’. Cramers...

Christine D’haen (1923-2009) was de allereerste vrouw die de Prijs der Nederlandse Letteren ontving. Haar eeuwfeest is een welkome gelegenheid om haar werk te herlezen. Daarom stelden twee bewonderaars van haar poëzie deze pakkende bloemlezing samen.

De rode lijn vormt de biografie van een dichteres voor wie dichten en leven samenvielen. We horen hier de woorden van een opgroeiende vrouw, een vriendin, een minnares, een echtgenote, een moeder, een reizigster, een liefhebster van natuur en ...

Zolang we maar samen kunnen reizen is een bloemlezing met dertig gedichten geselecteerd door Het Lezerscollectief, en samen met hen: personen met beginnende en gevorderde dementie. Geen zalvende woorden, maar teksten die ‘ertoe doen’ en daarom helend kunnen zijn, of juist kunnen helpen om woorden te vinden voor het onzegbare, of wat moeilijk bespreekbaar is. Woorden die uitnodigen tot gesprek, tot herkenning van lief(de) en leed.

Peggy Aerts, Mieke Coremans, Eliane De Moor, Greet Jacobs, ...