Ze waren op weg naar de Wüstung Materberg. Een nog niet ontdekte Wüstung . Gelegen in het Hoge Bos of de Whagge Bosch. Dit is de naam voor het gedeelte van de Aelserbosch (en niet Bunderbos !) dat ligt ten oosten van de spoorlijn Maastricht-Sittard. Catharina wilde o.a. hierop gaan promoveren.

Ze liep zoals gezegd over de smalle paadjes in de richting van de duiker van Elsloo waar de Materbergbeek doorheen stroomt. In de tijd van het jaar bloeiden er verschillende zeldzame planten, te weten...

Ruud Offermans (1966-*), studeerde fysische geografie aan de Universiteit van Utrecht en gaat terug naar zijn geboortedorp ergens in de heuvels van Zuid-Limburg. Hier is nog de idylle, hier is er nog aandacht voor een mooi landschap. Vol van eigenlijk alleen maar zichzelf zonder te weten dat het zeldzaam aan het worden is. Het is een landschap met reliëf, altijd klimmen en dalen, die oneindige bergen omzoomt door bossen. Waar we altijd verdwalen. Niet meer weten waar we zijn. Ergens verloren...

De fysisch geografen hadden zich goed voorbereid: ‘de Edelmanboor en een Van-der-Staaij gingen mee, de bergschoenen aan, geologische kaarten, uiteraard de bodemkaart en topografische kaart (Aubel 42/4 Nord, schaal 1:10.000), een zandlineaal, een canvas zeiltje, een kartonnetje als ondergrond om te karteren, een loep, een kompas, een hellingpistool, pF-ringen, tensio-meters, een schop en een geologische hamer, een theodoliet tevens een fototoestel en een aantal laptops en uiteindelijk een to...

Deze traditionele hekserij maakt geen gebruik van grote rituelen. Er wordt gezocht naar de magie van kleine dingen om daar grote kracht uit te halen. De meeste traditionele heksen hebben een band met de natuur. Als je een bloedheks bent betekent dit dat je ouders en eventuele andere familieleden ook heks zijn. Je ouders, vaak de moeder, leren je dan alles over hekserij, kruiden, tarot leggen en eventueel andere paranormale dingen. Boven alles het respect voor de natuur. Vooral het gebruik van...

Voor een (primordiale) benadering van identiteit zijn er twee belangrijke identiteitscriteria: de integrale geschiedenis van een groep, de taal van deze groep en overige kenmerken. Op basis van vooral de eerste twee criteria probeert de schrijver de Sittardse identiteit te definiëren. Het gaat hier om ‘de noodzaak van het niet noodzakelijke’. Waarbij geprobeerd wordt antwoorden te vinden op de schakel, die tot nu toe ontbrak in de keten van het Maas-Rijnlandse cultuurgebied, waartoe Limb...

Buiten Nederlands en Belgisch Limburg bestaan er ook Duits en Frans Limburg. Het gaat over de status van het Limburgse dialect in de grensregio’s. Zoals bijvoorbeeld het Geullands, het Platdiets of de diftongering in de buurt van Sittard en de Selfkant. Verder wordt er gesproken over de wisselde taalgrenzen in het Land van Herve en het voormalig Hertogdom Limburg en het uitsterven van het dialect in het Rijnland. Uiteraard wordt er niet voorbij gegaan aan de aparte status van de Voerstreek.

...

‘Ingeslapen door de tijd en nooit wat verandert. Een dorp, een verzameling boerenhuizen rond de kerk, een herberg, een molen, een brouwerij, misschien een schooltje, wat bongerden en moestuinen met rond daarom het open veld, aangeduid als gewanden. Wat kitscherige huizen rond een historische kern. Omgeven met de ongecultiveerde grond, begroeid met hout en heide te midden waarvan hier en daar wat geïsoleerde ontginningen, een kamp genaamd. Verderop akkers met een Gewann-verkaveling.’ Zo m...

Telkenmale staken ze de pas Wolfhaag-Gemmenich over: De Pas van Wolfhaag, ook Schutteberg genoemd, begint bij het kasteel Vaalsbroek. De weg begint met een stevig klimmetje, gaat dan zogenaamd vals plat naar beneden tot aan het gevaarlijke kruispunt om dan weer omhoog, langs de Gemmenicherweg, te gaan naar de grenspost uit het verleden. Hier zat op 275 m. NAP de hoogst geplaatste ambtenaar van Nederland. De weg is ca. 1400 meter lang en met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. Het hoogte...

Ik ging naar het ziekenhuis. Langs het beeld ‘Moeder en Kind’ van Louis Reijen. Wat meteen opviel waren de grote grijze betonnen platen van het hoofdgebouw en de roestbruine bakstenen van de aanbouw. Een gebouw opgetrokken uit glas, marmer, beton, staal en baksteen.

Ze kwamen bij de volgende groen zuil die identiek was aan de eerste en vervolgden hun weg naar de laatste zuil opgetrokken uit donkerbruine staalplaten. Met daarachter het stiltecentrum, met blank gelakte beukenhouten banken, ...

Eeuwenlang was het Limburgs oppermachtig in het Land van Overmaas. Een bezoek aan Limbourg leert dat de resten van het Oerlimburgs schaars zijn binnen de vestingmuren. Een stokoude toren heet nog ‘Leeuwencuyl’. Hertog Hendrik liet op die plek in de twaalfde eeuw een leeuw opsluiten. Het dier had hij als souvenir meegenomen van een kruistocht.