Na sluitingstijd stapt Christus op een schilderij van Holbein van zijn kruis af, de lijst uit, de wereld in. Het is een van de vele sterke beelden in deze nieuwe bundel van Willem Jan Otten.

Otten ontving de P.C. Hooftprijs voor de vele essays die zijn oeuvre rijk is, maar hij had die prijs even goed voor zijn gedichten of romans kunnen krijgen. Poëzie vormt samen met scherpzinnig denken het grondakkoord van al zijn werk. Zijn nieuwe bundel, Genadeklap, maakt dit eens te meer duidelijk: Ott...

Anna Achmatova (1889–1966) publiceerde aan het begin van haar carrière een aantal succesvolle bundels, vol poëzie van lief en leed, maar daarna zweeg ze door toedoen van Stalins censuur. Toch bleef ze schrijven, getekend door de revolutie, terreur en oorlog die zich tijdens haar leven voltrokken.

Ook haar persoonlijke leven was turbulent: haar eerste man werd gefusilleerd, haar laatste stierf in een strafkamp, en haar zoon werd decennialang gevangengehouden. Zelf werd ze verstoten uit de...

De dichtbundels van Willem Jan Otten vormen een levensgang in gedichten; in elk van zijn bundels leest de lezer mee met een leven. Elk gedicht is dan ook een poging te ontdekken waar de dichter staat, wat het betekent om in het volgende levenstijdperk terecht te komen, en in het reine met het moment. Ook in Septemberzee is dat weer het geval: nadat de dichter door een plompverloren kwaal de indruk had gekregen dat hem minder leven was vergund dan voorheen, resulteerde dat vreemd genoeg in de ...

Waartoe zijn wij op aarde? Voor generaties was dat een prangende vraag die vooral ingevuld werd door wetten van religie. De wens om God te dienen is inmiddels wat op de achtergrond geraakt, maar het verlangen naar geluk is onverminderd gebleven. We zijn uit op geluk, of minstens: gelukkig zijn, soms, even. Dat is moeilijk genoeg. En voor iedereen anders.

De dichter Amichai vroeg zich af waarom we zoveel woorden hebben om onze pijn te beschrijven. Waarom beschrijven we niet met dezelfde preci...

Zog bestaat uit een lyrisch verslag van de getijden. Minutieus wordt de zee bij Oostende aanschouwd, duizelingwekkend en onheilspellend een verlaten fabriek in Luik verkend. Waar denk je aan als je over straat loopt? Waarom moet je water kunnen zien om erop te kunnen reflecteren? Wat is de melodie die je telkens zingt waarvan je het lied niet meer herkent?

In melodisch geritmeerde gedichten staat Lindner stil bij een man die verdrinkt in een ondiepe vijver, een stad nagebootst in glasconstru...

De poëzie van Ruth Lasters is aards, wil aards zijn. In een weloverwogen syntaxis, met een voorkeur voor het onverwachte perspectief en een warm hart voor de zwakkeren, componeert ze versbeelden die afwijkend zijn en energiek, muzikaal en beeldend. Tijgerbrood gaat over het verlangen om voor altijd toevlucht te kunnen zoeken, op te lossen in pure vorm, in woordenloosheid. De auteur is haar vroegere compartimenten kwijt.

De dichter, leerkracht, kindervrije vrouw, partner, pacifist, klimaatto...

In Jij bent de verkeerde en alle andere gedichten tot nu toe zijn drie bundels van Ester Naomi Perquin verzameld. Een drietal waarmee ze de afgelopen jaren een ongeëvenaarde hoeveelheid poëzieprijzen verzamelde - voor de toon, de manier van observeren en haar aanstekelijke formuleringen. Sinds haar debuut Servetten halfstok in 2007 is de stem van Perquin niet meer weg te denken uit de Nederlandse poëzie. Deze gedichten balanceren tussen de diepzinnige beschouwing en de schaterlach. Ze omva...

Deze verzameling toont wat een geweldig dichter Wim Brands was. De bundel bestaat uit zijn verschenen bundels plus ongepubliceerd materiaal. Thomas Verbogt schreef een nawoord.

De eerste druk van Judith Herzbergs vijfde bundel Dagrest verscheen in 1984. Hij bevat onder meer de gedichten: Meeuwen, Als slakjes, Je hoopt, In die dag, Optilt, Reiger, Na de slag, Hard groeiden zij, Er heen, Katten houden niet van koffers, Au, Rooster, Draai-jaar, Spelletjes, Openbare les, Bril, The Grizzly, Dochters, Minnaars minnaars, Tegoed, Losse stukken, Hoera, Blijf bij, Wachten, Liedje, Elke ochtend en Bijna nooit.

Liedje

Lieg alsjeblieft niet tegen me

niet over iets groots niet over ...

In Pizza en de Dood overziet Jan Vanriet het teruggetrokken leven in quarantaine. De stad even een oorlogsgebied, het huis een vaste burcht. Als ‘gedwongen deelnemer’ bekijkt hij het theater van het moderne leven, geen opbeurend spektakel, opeens ‘de wereld uit zijn as’. In ironische afstandelijkheid vindt hij verweer en tegelijk die bijzondere poëtische toon.

Doos ovenhapjes gekocht

plus een bundel gedichten

waarin de Dood waait

Voor zestien kleine pizza’s

betaalde ik even veel...