Na de gedichtenbundels Dichter bij het leven en Knoeibloemen (gedichten met en zonder gezicht), is dit bundel drie. Dichter steeds Dichter is het resultaat van de gedachten van een registrerende figuur over gebeurtenissen van de afgelopen jaren.

Dat taal ook dichten is blijft belangrijk, zie de gedichten Er is geen ons zonder jou en Broos heeft geen kleur, evenals het concept tijd, zie de gedichten Allicht betekent leven ook veranderen en Hij heeft het jongetje laten lopen dat in zijn lichaam...

De Haagse redacteur en blogger Ka Hopster schrijft de populaire kaatjepraatje's. Gedichten met teksten uit het leven, en dus uit het hart gegrepen.

De onderwerpen verdriet, loslaten en rouw, maar ook kracht, vriendschap en liefde raakten al menig lezer. Ze voelen zich gehoord, begrepen en even niet helemaal alleen. In dit gedichtenboekje vind je de meest populaire, maar ook nieuwe kaatjepraatje's gebundeld. In zowel de Nederlandse als de Engelse taal. Ka heeft naast een groot Haags lezerspub...

Eén keer vond ik een spoor van vogelpoten

een verenmeisje was net opgestegen.

Ik keek omhoog, zag haar verdwijnen

in het zilver van berkenbos.

Kijk, zegt het eerste gedicht van de bundel Vindersloon. Inzoomen, uitzoomen, verschuiven, niet alleen met de ogen. Zien dat standbeelden in het park dekens willen en dat vuurvliegjes kevers met een koplamp zijn. Ontdekken dat wie weg is de mooiste plek aan tafel krijgt. Wie kijkt, krijgt vroeg of laat vindersloon, aan woorden voorbij.

Op vleugelvoet...

Niels Landstra groeide op in Noord-Brabant. Hij woonde onder andere in Breda, Bussum en Amersfoort, en verbleef een korte periode in Zuid-Frankrijk. Uiteindelijk emigreerde hij voor enige jaren naar Hongarije. Eenmaal terug op Brabantse bodem, debuteerde hij met een kortverhaal in Meander (2004). Daarop volgden tientallen publicaties in diverse literaire tijdschriften, zowel in Nederland als in Vlaanderen. In 2012 verscheen zijn eerste dichtbundel Waterval bij uitgeverij Oorsprong. Vijf gepub...

laten we onder dons

brieven ophouden

met zware armen

In het blauwe uur neemt Margriet van Bebber je mee in een particuliere wereld. Ze laat haar vaak geheimzinnige, ongrijpbare wereld aan je zien, voert je van verwarring naar ordening, van vervreemding naar herkenning.

Margriet van Bebber is een dichter die kijkt, ontdekt en zorgvuldig opneemt. Ze herinnert zich de kleinste voorvallen van vroeger, heroverweegt ze vanaf een afstand en zet ze in een andere context.

Zo schept ze een nieuwe werel...

Net als Egelmeisje wil gaan spreken, komt de maan op.

Poëzie over kijken en zien, aarzelen, op weg gaan,

terugdeinzen, reageren en reflecteren.

Wat betekenen de dingen om Egelmeisje heen?

Hoe kan ze ze benoemen? Hebben ze wel woorden nodig?