In het derde nummer van de Engelse Fifth Wave, dat gevuld is met een keuze uit de Russische edities vijf, zes, zeven, acht en negen, staan bijdragen van o.a.: Andrej Kordotsjkin, Michail Ajzenberg, Karine Aroetsjoenova, Olga Skonetsjnaja, Irina Roskina, Igor Smirnov, Ivan Ampilogov, Ljudmilla Chersonskaya, Otto Boele en Toedorko.

Overal zijn woorden. En daar zitten veel rare woorden tussen. Behangenees, honduree, vellenkip, ziektehelling. Guus Middag wil weten waar die rare woorden vandaan komen en wat ze betekenen voordat hij weer verder kan. Ga je ernaar op zoek, dan blijkt telkens weer dat er achter zo’n woord een hele wereld schuilgaat: vreemde herkomst, dichterlijk verzinsel, taaltic, woordspel, van alles – en ook veel misverstand. Greon, klokkespijs, landkajak, plantslag en nog tientallen andere rare woorden...

De Waddenzee verdrinkt. Veel delen van het Wad komen steeds vaker en langer onder water te staan, waardoor het wadlopen misschien binnen tien jaar al onmogelijk zou kunnen zijn. Reden dus voor Jaap Robben om voor het eerst te gaan wadlopen naar Schiermonnikoog.

Hij verwacht een kalme, haast meditatieve tocht, omringd door niets anders dan wat luierende zeehonden en talloze verborgen schatten die de zee heeft achtergelaten. Maar al snel wordt duidelijk dat hij zich heeft vergist: met laconieke...

Als verhalenschrijver is Konstantin Paustovski een meester in de traditie van de grootste Russische klassieken, zoals Tsjechov, Lermontov en Boenin. De verhalen in 'De muziek van de herfst' vinden hun oorsprong in Paustovski’s talloze omzwervingen en ontmoetingen met zeer uiteenlopende en interessante mensen. Het liefst schrijft hij over de eenvoudige lieden en onbekenden die hij tegenkomt: ambachtslieden, herders, veerlui, boswachters, en over zijn boezemvrienden, de dorpskinderen. Altijd ...

‘Bedwantsen niet welkom’ hing er op een plakkaat boven het bed van de Russische absurdist Daniil Charms. Dit toont meteen hoe vol vertrouwen hij was in de kracht van het woord. Een vertrouwen dat hij heeft moeten bekopen met de dood, maar dat de lezer achterlaat met een wereld waarin de lach en het absurde het opnemen tegen het geweld.

‘Charms is kunst,’ schreef een vriend over hem. Met zijn opvallende verschijning, zijn excentriciteit en creatieve tegendraadsheid was hij een fenomee...

Zolang Inge Schilperoord zich kan herinneren is ze krampachtig bang. Niet bang voor het Grote Niets dat volgt op haar eigen dood, maar voor de dood van haar naasten. En dan meer in het bijzonder van haar schrandere en autonome oma, met wie ze een bijzonder hechte band heeft.

Bijna drie jaar geleden overleed Schilperoords oma. Om zich te dwingen vertrouwd te raken met haar dood, bezoekt ze regelmatig haar graf op Oud Eik en Duinen in Den Haag, een van de mooiste en oudste begraafplaatsen van ...