Ik vind de wolk het meest schilderkundig deel van het landschap

want ze verandert iedere keer.

Amorf, abstract, ze reflecteert licht, het zijn alleen maar waterdruppeltjes.

Ze kan oplossen. Ze is helemaal niets.

Dat vind ik heel interessant, ze is alleen maar een reflectie van licht.

Dan hebben we het over schilderkunst, dat is schilderen.

[Sebastiaan Spit]

Ine Vermee – Light, Space, Time

Ine Vermee (Tilburg, 1954) onderzoekt al ruim twintig jaar de beeldende potentie van licht en de ‘non-kleur’ wit. Haar monochroom-witte werken spelen met subtiele verschuivingen: licht, textuur en reflectie nodigen uit tot intens kijken en een directe ervaring.

Deze heldere, gereduceerde beeldtaal roept associaties op met de Europese ZERO-beweging en het minimalisme van de jaren zestig en zeventig. En toch neemt Vermee een geheel eigen positie in. Haar we...

Bladerend in de werkboekjes van zijn vader, komen al die herinneringen terug aan jaren waarin de kloktijd nog niet zo

dwingend was. In de tekening ‘bieten rooien, 10,5 uur ploegen’ zie je zowel de zwaarte als de poëzie van het Groningse

land. Wim Biewenga spaart met opzet wel bepaalde vaktermen en werkwoorden uit in zijn toevoegingen op de

papieren van zijn vader. zoals erwten zichten, ketting eggen, koeien ‘op zetten’, sloot ‘aanwallen’, bieten op ‘één

zetten’, koppell...