De Apologie aan Willem van Saint-Thierry is het eerste grote publiekswerk van Bernardus. Zijn voorgaande traktaten zijn nog zuiver monastieke geschriften bestemd voor de 'inner circle', de communiteit van Clairvaux en haar eerste dochterhuizen. Met dit geschrift breekt Bernardus de grenzen van het klooster open om zich te richten tot een ruimer lezerspubliek. Hierdoor wordt hij de eerste publicerende cisterciënzer uit de geschiedenis. Meteen een voltreffer: de strijdlustige auteur gooit een ...

Ingeleid, vertaald en van aantekeningen voorzien door Hans Tevel en Hans van Reisen

Verschenen in de serie: Augustinus-uitgaven

De laatste visvangst bevat de verhandelingen 55-124 over het Johannesevangelie en vormt een drieluik met de eerdere uitgaven Geef mij te drinken (1-23) en Brood om van te leven (24-54). De verhandelingen over het Johannesevangelie behoren tot het onbetwiste hoogtepunt van de verkondiging in de vroege kerk. De 70 verhandelingen in deze bundel vormen een aaneengesloten...

In de twee traktaten waarvan in dit boek een vertaling wordt geboden (Contra Gentes en De incarnatione Verbi) is de nog jonge Athanasius aan het woord, die gedurende een groot deel van zijn bewuste leven getuige is geweest van gewelddadigheden tegen de christenen, en die er nu zeker van is dat vervolgingen niet alleen definitief zijn opgehouden, maar die er ook van overtuigd is dat het nog maar een kwestie van tijd is totdat allen, op de onverbeterlijke kwaadwilligen en domoren na, zich tot h...

Zijn hele leven is Augustinus (354-430) bezig geweest met zijn geliefde psalmen. Hij had zich ten doel gesteld om elke psalm, vers voor vers, van commentaar te voorzien. Waar hij ook was, zodra de kans zich voordeed, ging hij ervoor zitten om een psalm of een gedeelte ervan te becommentariëren. Zo ontstond langzaam maar geleidelijk een van zijn levenswerken: de 'enarrationes in Psalmos', de uitweidingen over de psalmen.

De psalmen zijn liederen vol geloof, gezangen waarin vreugde en verdriet...

Met zijn zesentachtig 'Preken op het Hooglied' heeft Bernardus van Clairvaux (1090-1153) een meesterwerk binnen de Latijnse literatuur geschreven. Heel vroeg in zijn loopbaan als abt moeten hem de hoofdlijnen voor ogen hebben gestaan. Toch zou hij nog lang wachten voor hij er daadwerkelijk aan begon. Het werd een levenswerk, dat hij maar enkele jaren voor zijn dood heeft voltooid. Het resultaat is een hoogtepunt in de Latijnse christelijke retoriek. Het legde de basis voor een hele traditie v...