Rond het jaar 1900 maakten zowel de Nederlandse letteren als de stad Den Haag ingrijpende ontwikkelingen door. De romans werden moderner, experimenteler, en vooral vrijmoediger. Deze bundel bespreekt romans van bekende Haagse auteurs als Louis Couperus en Marcellus Emants, maar ook van minder bekende, indertijd populaire schrijvers als Jeanne Reyneke van Stuwe, Henri Borel, en Cornélie Noordwal. Alle teksten, waaruit ter illustratie ook ruimhartig wordt geciteerd, spelen zich af in Den Haag....

Literatuur in de wereld gaat over het onderzoek naar de Nederlandse 'schone letteren' - naar literatuur op schrift (romans, verhalen en gedichten), maar ook naar andere teksten en cultuurproducten: krantenartikelen, reclamefolders, lms en websites. Het boek biedt verschillende invalshoeken om zulk materiaal te analyseren. Steeds vanuit een duidelijke stellingname: de Nederlandse letterkunde staat altijd midden in de wereld. Die wereld bestaat uit culturele en maatschappelijke contexten, maar ...

In Een innerlijk vuur geeft neerlandicus, schrijver en publicist Nico Keuning een

verhelderend inkijkje in de Nederlandse uitgeefwereld in de memoires over zijn

kleine, literaire uitgeverij Reservaat (1989-2016). Aan de hand van brieven,

documenten, ervaringen en beschouwingen ontvouwt zich een beeld van een

lezer die uitgever werd van schrijvers als Jan Arends, Helga Ruebsamen,

P.F. Thomése, Bob den Uyl en Tommy Wieringa. Op aanstekelijke wijze vertelt

Keuning over verrassende ontmoetingen,...

De abele spelen nemen in de canon van de Nederlandse literatuur een onverwoestbare plek in. De toneelstukken uit het rijke Hulthemse handschrift hebben een centraal thema gemeen: de hoofse liefde. De toneelstukken Esmoreit, Gloriant, Lanseloet van Denemerken en Vanden Winter ende vanden Somer werden gevolgd door de kluchten Lippijn, Die buskenblaser, Die hexe en Rubben.

Gerrit Komrij vertaalde deze stukken met de taalvirtuositeit die we van hem kennen. In deze uitgave staat de oorspronkelijke...

Dit boek onderzoekt de receptie van de eerste geluidsopnamemedia, de fonograaf

en de grammofoon, in de Nederlandstalige (Nederlandse en Vlaamse) literatuur

tussen 1877 en ca. 1935. Meer specifiek wordt de dubbele hypothese getoetst dat

schrijvers een belangrijk aandeel hadden in de sociale constructie van de fonograaf en de grammofoon en dat deze media schrijvers op hun beurt stimuleerden om intens te reflecteren over de eigenheid en mogelijkheden van het 'medium' dat ze zelf produceerden: de...