Een 21 jarig meisje schrijft over haar depressie en PTSS. ''Ik ben veranderd en zal altijd bij mij dragen wat ik heb meegemaakt. Ik ben een sterke, volwassen vrouw die weet wat ze wil, maar iedereen heeft het wel eens moeilijk. Hulp vragen is dan ook absoluut geen schande. Iedereen verdient het om gelukkig te zijn.''

Dus daten maar weer wat moet je anders, als 75 jarige heb je weinig opties, vroeger ging je naar de kroeg, ook niet handig want tegen de tijd dat je een aardige dame tegen kwam was je dronken en was het “Ga weg zuiplap".

De bundel heeft twee delen. Het erfgoed van mijn vader (zie: www.oorlogsverhalen.com / Jan-Theo Werners), notities uit 1944 over de Bevrijding van Den Bosch, gekoppeld aan persoonlijke teksten en gedichten uit 2023. Tezamen met het proza van mijn vader ontstond er een bundel. De tekening aan het einde van dit boek is van Else Berg. Geboren op 19 februari 1877 te Rabibor en vermoord op 19 november 1942 in het vernietigingskamp Auschwitz.

'Ik stond duizend angsten uit, want in mijn grote tas had ik, tussen de voering genaaid, al mijn notities, die ik in Vught geschreven had.'

Op 22 maart 1943 dringen twee jodenjagers het huis binnen van Klaartje en Joseph de Zwarte. Op de balkons van de Tweede Oosterparkstraat in Amsterdam, waar zij wonen, zitten mensen in de zon, het is een doordeweekse dag, het is de dag dat Klaartje de Zwarte-Walvisch en haar man Joseph meegesleurd worden naar de Hollandsche Schouwburg en vervolgens naar ka...

In het boek "Kul. Korte verhalen met een boodschap', zijn achtentachtig korte verhalen gebundeld. De verhalen zijn geconstrueerde inleidingen naar nog onbeantwoorde vragen. Vragen waarvan we het antwoord nog niet weten. Een voorbeeld van zo'n verhaal is "De laatste baby.' Wat zou er kunnen gebeuren als de kwaliteit van ons zaad achteruit blijft gaan? Het verhaal "De eerste farao' daarentegen gaat over de vraag naar het ontstaan van diversiteit. Een ander voorbeeld is "Okselzweet'. In dit verh...

De dagboeken en brieven van de Joodse Etty Hillesum werden aanvankelijk geschreven midden in bezet Amsterdam. Zittend voor het raam van haar kamer aan het Museumplein schreef zij een indrukwekkend, bezield en universeel werk. Met haar intelligente en sensitieve geest ontworstelde zij zich aan de machten die uit waren op de ondergang van haar en haar Joodse medemensen. Zij wist zich in haar schrijven als het ware te verheffen boven de terreur die zich overal om haar heen voltrok.

Wanneer Etty ...

Mira werd op haar 52ste weduwe na een gelukkig huwelijk van 32 jaar.

Omdat zij zich thuis niet genoeg kon uiten zat ze na een jaar met een dichte keel

vol emoties op de bank.

Uitgeput om iedereen er maar van te overtuigen dat het goed met haar ging en,

de mensen die dicht bij haar stonden op de been te houden.

Vele voorspelde haar dat zij in een diepe kuil zou vallen na het overlijden van haar grote liefde.

Zij besloot een weekje naar een rustig plaatsje te reizen in Griekenland.

En daar op dat bankje, bij het kleine witte kerkje aan de blauwe ze...

‘Wat vindt René er eigenlijk van?’ werd mij herhaaldelijk gevraagd na het publiceren van Roos’ perikelen. En dan antwoord ik zoals het was, dat het boek er alleen kon komen omdat René mij stimuleerde om het te maken. Daarom ben ik blij, en dankbaar dat hij voor dit boek het voorwoord wilde schrijven, op mijn verzoek.

Ik heb lange tijd gedacht dat ik niet op dezelfde manier een vervolg op Roos’ perikelen kon maken en uiteindelijk heb ik dat toch gedaan. Weer het dagboek, geen zelfhul...

Transgenders.

Het lijkt wel een opkomend fenomeen in onze samenleving.

Reeds verscheidene boeken werden geschreven over de innerlijke strijd die menig transgender voert. Ook de transitie zelf wordt daarbij uitgebreid beschreven. Vaak uitdraaiend op een heel mooi einde, waaruit vaak geconstateerd wordt dat men veel gelukkiger is dan voorheen.

Dat men eindelijk in het juiste lichaam zit, het plaatje eindelijk klopt, de puzzelstukjes op zijn plaats vallen en de transitie rond is.

Ook Vincent...

Ik vertel je het verhaal van mijn leven (Een), maar dat vloeit al snel over in mijn meer positievere beleving van het ongeleefde leven dat ik voor mezelf heb bedacht (2).

Een In de bloei van haar leven had Franceska (60 jaar), naast de opvoeding van haar twee geweldige kinderen, eigenlijk alleen maar op de bank voor de tv gehangen, omdat ze troost vond in de getoonde series en films. De laatste zeven jaar had ze het erg moeilijk met zichzelf, haar zieke ouders en haar zieke partner, waardoo...