Dr. Jac. P. Thijsse is een naam, die tallozen "iets zegt" en die geen introductie behoeft. Hij is het grote voorbeeld van alle natuurliefhebbers en hij heeft tallozen geleerd de levende natuur te hervinden en lief te hebben.

Men heeft hem "de apologeet van het Nederlandse natuurschoon" genoemd. Zijn werk is merkwaardig tijdloos. Het blijft het grote voorbeeld voor allen die schijven over plant en dier en de rijke schoonheid van ons landschap. Zijn uitzonderlijke populariseerkunst was zo groot...

Het hoofdthema van het tweede deel is eigenlijk de ontplooiing van het leven op aarde, culminerend in de mens. Alvorens de auteur zijn lezers in dit fascinerende gebied kan binnenvoeren, moet hij met hen eerst aandachtig het milieu bestuderen waarvan alle leven afhankelijk is. Dit bestaat uit drie delen: bodem, water en lucht. Allereerst bezien we dus de aardkorst en de bouw van de aarde, en vanzelf stuiten we dan op de beroeringen waaraan deze aardkorst ook heden nog onderhevig is: vulkanism...

Ons inzicht in de natuur is de laatste jaren sterk verruimd en verdiept, en daarom is het nu pas mogelijk, het heelal zoals het door de sterrenkundigen wordt gezien, en het leven zoals de biologen het thans beschouwen, tot elkaar te brengen in een grote synthese. In eerste instantie beperkt de schrijver zich tot de natuurwetenschappelijke beschouwingswijze, hoewel reeds in het eerste hoofdstuk het probleem van de mens (zijn plaats in de kosmos en in het leven) aan de orde wordt gesteld. De an...

In onze gemotoriseerde en gemechaniseerde eeuw wordt het gebrek aan lichaamsbeweging steeds meer tot een probleem. We leiden een verkeerde levenswijze en we weten het. We zien de gevolgen in onze lichaamshouding en ons figuur, in ons gebrek aan lenigheid en uithoudingsvermogen. Ons lichaam heeft een opmerkelijk groot aanpassingsvermogen, het stelt zich op de eisen die eraan gesteld worden. Wij stellen echter te weinig of te eenzijdige eisen en zo ergens de uitspraak "rust roest" geldt, dan is...

Over het boek: Dat filosofie een bij uitnemendheid moeilijke en duistere bezigheid zou zijn, enkel toegankelijk voor hyperintelligenten en spitsvondig aangelegden, dat is een sprookje, een vooroordeel. Dit leeft nog te hardnekkig voort, vooral wanneer men er de gevolgtrekking uit maakt, dat filosofie dus voor mensen niet een normaal verstand een overbodige luxe zou zijn, alleen maar verwarrend. Emmets boek is geschreven vanuit de overtuiging van het nut en de mogelijkheid van wijsgerig denken...