Eddy Vos groeit op in een orthodox gereformeerd milieu. Als jongste van dertien kinderen is er niet altijd aandacht voor zijn gevoelens en gedachten. Hij voelt zich anders, twijfelt aan zichzelf en kan geen grip krijgen op de christelijke dogma’s die hem meer in de war brengen dan dat ze hem zekerheid en vrede geven.

Wanneer hem in een christelijke groepering – die hij in zijn boek De Waskaars noemt – die zekerheid wordt aangeboden, grijpt hij die kans met beide handen aan. Maar opnieu...

* De opbrengst van dit boek gaat naar KiKa *

"Donderdag 4 december 2014. Halverwege de middag halen we Anna op uit de klas. We gaan gelijk door naar het ziekenhuis. Paul rijdt. Ik zit onophoudelijk te rillen. Vandaag is de afspraak met de kinderarts. Vandaag gaan dokters zien wat ik al weet. Na vandaag zullen we in een andere wereld leven."

Dit boek beschrijft, door de ogen van de moeder, hoe het leven van een 'normaal' gezin van twee werkende ouders en drie jonge kinderen ingrijpend verandert ...

KIJK je mee in het HART van onze B&B !

Dit boekwerk is ontstaan uit pure passie voor het vak, je op de juiste plek te

voelen in je leven, wanneer je werk je hobby wordt en ochtendhumeur géén kans

meer krijgt, aangezien je élke dag met plezier op staat en doet wat je graag

doet… De trend groeit dat mensen ‘zeggen een Bed & Breakfast te willen runnen…’

Tussen het te zeggen en effectief de stap te zetten en het ook echt te doen is

dan ook een groot verschil… Na een kleine tien jaar een on...

Toen Willem Engel op 16 maart 2022 tijdens de Provinciale Staten Verkiezingen op grond van opruiing werd aangehouden en een twee weken durend voorarrest in isolatie in de Penitentiaire Inrichting Rotterdam Hoogvliet moest doorbrengen, was voor de vrijwilligers van Viruswaarheid de maat vol. De diffamering door media, politici en zogenaamde corona-experts ging al lang alle perken te buiten, maar leek nu definitief een operationele arm gevonden te hebben in het Openbaar Ministerie.

Er moest dri...

Het is muisstil. Lekker rustig zou je denken maar voor mijn gevoel is dat het niet. Het bewustzijn van elkaars aanwezigheid lijkt er voortdurend te zijn.Elk geluid hoe klein ook wordt opgemerkt, geregistreerd en gelabeld. Bepaald geen ontspannen sfeer. Ik denk te vaak en te lang aan de buren. Heer heb genade met mij.Buren, waar gaat het over? Het gaat over strijd, ergenis, irritatie tussen naast elkaar wonende mensen. Het gaat ook over een poging om daar van los te komen, om je daar aan te on...

Nola, mijn oudste dochter van bijna 23, lijdt aan anorexia nervosa. Dat is verschrikkelijk voor haar, maar ook voor de mensen om haar heen. Dit boek bevat mijn verslag van de gebeurtenissen van de afgelopen vier jaar. Het opschrijven van mijn ervaringen heeft mij enorm geholpen bij de verwerking ervan. Later kunnen Nola en alle andere betrokkenen met dit boek terugkijken op de bijzondere ontwikkeling die wij als gezin hebben doorgemaakt. Veel ouders en naasten van mensen met een eetstoornis z...

“Ik voel me piepklein en onverwoestbaar tegelijk! Piepklein, want een heel leven zou niet voldoende zijn om al die massieven en hun geheimen te bevatten. Want je voelt een onmetelijke kracht in dat ongenaakbare reliëf. Onverwoestbaar, want ik weet dat de vermoeidheid die je ervaart als je deze ruimte wilt betreden, slechts één manier is om hier volledig aanwezig te zijn. De berg komt naar mij, ik laat me veranderen door hem. Ik ben de berg, de wind en de steen, de rivier en de overgave.”

In augustus 2017 maakt Edmond Baudoin kennis met Mariette Nodet en haar dochter Lou. Wanneer hij het drama ontdekt dat hun leven deels beheerst, stelt hij een samenwerking voor, waarin de lange bergtochten die de vrouwen maken het middelpunt vormen....

Wie zijn we, waar komen we vandaan, waar gaan we heen, wat hebben we hier op aarde te doen? Het zijn vragen die elk mens, te pas of te onpas, wel eens bekruipen. Ze vormen het hart van alle spiritualiteit.

Als iemand gaat dementeren, verdwijnen die vragen niet, zo blijkt uit 'varen op je ziel'. Geheugen en taal mogen het laten afweten, mensen blijven zoeken naar antwoorden - moeizaam, brokkelig, de schone schijn voorbij. Ook in het verpleeghuis, tussen het dagelijkse 'wassen en plassen' door...

Het leek niet direct het meest voor de hand liggende beroep voor Freddy Scheltema, toen hij zich in de jaren tachtig in het Verenigingsgebouw in Veenhuizen meldde als aankomend gevangenbewaarder, samen met tweehonderd anderen. Het eerste wat hij hoorde was: 'Vijfenzeventig procent van wat hier zit heeft te lang haar' en dat gold ook voor hem. Maar hij sloeg zich door de opleiding heen en werd al op zijn eerste werkdag geconfronteerd met een gedetineerde die zijn onzichtbare diamanten kwijt wa...