Poëzie heeft in de ogen van Hilde Domin (1909-2006) een sociale opdracht: het redden van de vrijheid en de individualiteit als essentiële bestanddelen van het menselijk leven. Poëzie verlost de mens van conformisme en vervreemding, en bevrijdt hem uit de greep van de 'eenzame massa'. Zij werkt solidariserend, biedt een manipulatievrije 'herstelzone'. De mens kan zich in poëzie terugtrekken. Niet als in de innerlijkheid van een conservatieve utopie (waarin vroeger altijd beter is), maar al...