Nei dy iene dei, doe't Elske my it nijs dien hie, ferskeat it sêfte giel nei blau, in hiel ljocht, sulvereftich blau: winterblau of iisblau - in oar wurd ha'k der net foar. Iispegeltsjedagen wiene it foar ús, it blauwe fan in wintermoarn as de sinne noch even neat te sizzen hat, mar him alwol oankundiget. Elske krige sûnreade wangen en in wat tsjokkere kop. Sa moai hie se net earder west. Ik wie op 'e nij fereale, ik koe my net yntinke dat der ea noch in oare tiid komme soe as ús blauwe p...

'Tergend langzaam beweeg ik over het gras tot vlak voor me de trampoline opdoemt. Als ik dichterbij kom, zie ik Pepijn op en neer springen alsof zijn leven ervan afhangt. Mijn schouders zakken en nu pas merk ik dat ik ongemerkt mijn adem inhield.

Pepijns ogen zijn gesloten, zijn krullen plakken als verlepte pijpenragers op zijn hoofd. Het is een wonder dat hij niet uitglijdt nu de trampoline is veranderd in een zwempoel. Water spettert alle kanten op, het spat op mijn gezicht en belemmert me ...