tot aan de maan en terug - staat op de binnenkant van mijn arm getatoeëerd.

Want zoveel hou ik van mama, en zoveel houdt mama van mij.

Mama is er niet meer. En nu ze er niet meer is verandert alles.

Alles, behalve die tatoeage.

Ze heeft 'm nog gezien, aangeraakt en uitgesproken.

Dat draag ik met me mee, ik draag mama met me mee.

In Het Goden Abattoir beheersen geloof en ongeloof het verhaal. Een filmploeg bezoekt een verouderd abattoir dat van de inspectie moet sluiten. De roman beschrijft, om en om, twee verhalen die elkaar raken en integreren wanneer blijkt dat de fantasie van de scenarist de werkelijkheid niet kan overtreffen. De kleurrijke werklui en de bedrijfsleider in het abattoir worden bedreigd met ontslag. Die bedrijfsleider heeft echter meer zorgen aan zijn hoofd, want zijn half afgebouwde nieuwe huis valt...