Sinds een paar jaar schrijft ondergetekende korte stukjes op de website jaapvanderwaal.nl. De meeste daarvan spelen zich af in vroeger tijden, toen de welvaart ons dorpje papendrecht nog niet had bereikt en een dubbeltje zakgeld nog een goudmijn leek, maar tussendoor ook verhaaltjes die ontsproten zijn aan mijn soms humoristische fantasie.

Deze verhaaltjes zijn in diverse landen gelezen, bijna negenduizend keer, waaronder China, USA, Canada, Duitsland, België, Spanje, Portugal, Thailand, Zw...

Guillaume is van nature een enorm lieve, zachtaardige jongen die met volle goesting in het leven staat, alles wil ontdekken en ervan wil genieten. Jammer genoeg steekt het lot hem hier al op jonge leeftijd een stokje voor.

In zijn privéleven heeft Guillaume alles wat zijn hartje begeert maar op sociaal vlak heeft hij het helemaal niet gemakkelijk. Door enkele gemaakte keuzes wijkt hij af van zijn oorspronkelijk pad en draagt hij een groot geheim met zich mee.

Zal Guillaume de kracht vinden o...

Kerstin Roland (1961) heeft ruim twee jaar lang het nieuws zowel nationaal als internationaal alsmede de gebeurtenissen omtrent corona,maandelijks bijgehouden.

Pandemisère is een samenvatting nieuwsberichten, gebeurtenissen thuis, gedachten en voorbijkomende hersenspinsels van de afgelopen tijd waarin de

wereld met een pandemie geconfronteerd werd. De gevolgen zijn nog steeds merkbaar en zo ook is het een voldongen feit dat corona nog steeds aanwezig is.

Pandemisère is een onderhoudend, vo...

MIJN VADER IS EENGRUWEL

Mijn stiefvader Dit zeer aangrijpend verhaal over een meisje, Joan, dat op vijfjarige leeftijd, vanwege een ernstige ziekte, haar vader verloor. Ze woonde samen met haar ouders en haar jongere zusje Erica. Vanaf die dag veranderde haar leven volkomen. De geschiedenis in de familie van moeders kant scheen zich te herhalen. De moeder van Joan hertrouwde waarna Joan op zeer jonge leeftijd hard moet werken. Daarnaast wordt Joan slachtoffertje van zware mishandelingen en in...

'Man, ik spring nog liever in de Prinsengracht!' zei mijn oma Clemence van Veggelen, de moeder van mijn moeder, in 1916, toen mijn opa Gerard Verbeek, de vader van mijn vader, haar een aanzoek deed. Ze waren beiden in dat jaar hun echtgenoot verloren. Haar botte afwijzing wordt begrijpelijk als je de foto's van de heren vergelijkt. Mijn oma had een mooie man gehad. Maar oordeelt u zelf. Dat ik er toch ben gekomen, dank ik aan Lies, de dochter van Clemence, en Henk, de zoon van Gerard. Zij ver...

In de boedel van haar overleden moeder vond Barbara de Vos een klein groen agendaatje, de laatste agenda van haar opa Arie. Bladerend in het op het eerste gezicht onbeduidende boekje werd ze verrast door een schat aan namen en feiten, die een stroom aan herinneringen in gang zette. Ruim een halve eeuw na dato was het hoog tijd deze aan de vergetelheid te ontrukken.

Aan de hand van de notities in het keurige handschrift van haar opa laat de auteur aspecten van het leven in Rotterdam voor, tijd...

Marion is pas 9 jaar oud, als haar moeder in een psychose raakt. Die sleept haar mee naar een paranoïde waanwereld, vol gevaar en onzichtbare aanvallers. Ze wordt tegen wil en dank haar moeders bondgenoot en moet met haar meevechten tegen het kwaad. Als haar moeder wordt opgenomen in een psychiatrische kliniek en de waarheid aan het licht komt, stort de wereld in. Haar moeder is schizofreen. Marion leefde in een leugen ...

Alles lijkt beter te worden na de gedwongen opname, maar dan komt haa...

Waarom een boek?

Ik zou graag een standbeeld voor mijn vader oprichten, maar alleen mensen die in de maatschappij van grote betekenis zijn geweest is dat gegund. Mijn vader is voor Nederland niet van belang geweest of heeft in de wereld geen werelddaden verricht, maar voor mij wel. Om die herinneringen levend te houden en mee te geven aan onze kinderen schrijf ik dit boek. Nog vaak denk ik over wat mijn vader in mijn situatie zou doen, denken of zeggen.

Achtergrond

Esther van Leeuwen is moed...

Onder invloed van het Zeeuwse licht gingen kunstenaars anders schilderen. Ik ben anders gaan schrijven. Hier. In Zeeland. De zee werpt een ander licht op mijn taal. Woorden. Zinnen. Zuchten. De zee woont in mij. Ik sluit geen woorden uit. Ik omarm. Ik slettenbak. Aan zee. En daarbuiten. Grenzeloos. Geheel de uwe. Ik houd van zee. Overweldigend veel. En van land. De lucht. Hemels. Goed eten. Goed drinken. Elke dag. Naar buiten. Ik kies. Linksaf. Of rechtsaf. Binnendoor. Ik neem je mee. Op de b...

Sinds Mariska in Amerika woont, heeft ze iedere maand een email gestuurd naar de familie en kennissen.

Over de dagelijkse dingen in haar leven. Over haar man en kinderen. Maar ook de geschiedenis en gewoontes van Amerika deelde ze met ons. Hoe ze zich kon verbazen over het geweld van de natuur in New Hampshire.

Mariska is na een kort ziekbed overleden.

Door haar manier van schrijven lijkt het net of ze naast je staat te praten.

Zo blijft ze in herinnering altijd dicht bij ons.