Op het ritme van korte zinnen en flarden van gesprekken neemt Pierrine Poget ons in Fundamenten mee naar het verleden en de boerderij waar ze opgroeide. Ze roept de kindertijd op, de natuur met haar weelde aan planten en dieren, de mensen die een stempel hebben gedrukt. We vergezellen haar naar de rivier, het bos of de weiden, of naar het huis met het erf, de keuken, de slaapkamer… De verleden tijd overheerst, en zelfs als de tegenwoordige of toekomende tijd wordt gebruikt, gaat het over di...

De gedichten van de Chinese JIDI MAJIA zijn stevig

geworteld in de tradities van de Nuosu, het Tibeto-Birmaanse

minderheidsvolk in het zuidwesten van China waartoe de

dichter behoort. In stijl doet zijn werk aan orale literatuur

denken en inhoudelijk toont het werk een grote gevoeligheid

voor de kosmos, de natuur en het landschap. Via die spiegel

roert Jidi universele thema’s aan als liefde, tijd, eenzaamheid,

leven en dood. Met het werk van Jidi, dat in vele talen

is vertaald en nu voor he...

Veel gedichten van Yinni zijn absurdistisch, recht voor z’n raap, humoristisch, en richten zich op de absurditeit en tegenstrijdigheden van het moderne leven. Poëzie is voor haar essentieel om te overleven, zoals blijkt uit het voorwoord van haar vijfde dichtbundel: ‘Voor ik poëzie begon te schrijven was ik slechts een rondtrekkend lijk.’ Haar zeer persoonlijke werk is wars van conventies, en haar ontluisterende observaties, emoties, verwarring, pijn, boosheid, zwakheden of verwonderi...

Dorota Walczaks derde dichtbundel Noordzee/Morze Północne plaatst de Noordzee uit de titel op de voorgrond, met al zijn accessoires en rekwisieten: stranden, meeuwen, schelpen en vliegers, maar ook vismarkten en gocarts, en niet het minst de intieme en persoonlijke landschappen die de dichteres zich tijdens opeenvolgende reizen naar zee en naar Oostende heeft eigen gemaakt.

De Noordzee is hier niet alleen een slagzin en een gedachtensprong, maar vooral ook de letterlijke en metaforische pl...

De Europese middeleeuwen staan vandaag niet meteen bekend om hun positieve houding ten opzichte van erotische relaties tussen mannen. Werd sodomie in het christendom niet officieel beschouwd als een zonde van het vlees? In de dagelijkse sociale en culturele praktijk bestond echter wel wat speelruimte voor de mannenliefde. Daarvan getuigen ook de gedichten in deze bundel, geschreven door studenten, schoolmeesters, monniken en bisschoppen van de negende tot en met de dertiende eeuw. Zij creëre...

In meanderende coplaverzen wandelt Jonas Bruyneel met de Andalusische dichter Federico García Lorca van de fijnmazige binnenstad van Granada naar de top van de Mulhacén, de hoogste berg van Spanje. Die tocht brengt hen langs de witte dorpen van de Alpujarras, door onder de droogte kreunende valleien en over de besneeuwde flanken van de Sierra Nevada. In dat veranderende landschap praten ze over het verlangen naar een thuis, geliefden, polarisatie, empathie en vooral de rol van de poëzie in...

In Een engel van glas vertaalt het nabije, het intieme, het kwetsbare zich in gedichten die het particuliere en kleine proberen te overstijgen. Evenals de titel wijzen twee motto’s voor in de bundel op een verschuiving van de thematiek ten opzichte van voorgaande bundels: ‘Nergens vind ik een goed heenkomen / dat al niet vervuld is en doortrokken / van vluchtigheid’ (Hans Faverey) laat zien dat het accent nog meer ligt op het kwetsbare, de sterfelijkheid. Het motto, ontleend aan Rein Bl...

H.C. ten Berge (1938) is de schrijver van een even veelzijdig als samenhangend oeuvre, waarvan poëzie de wezenskern vormt. In het jaar waarin hij zijn vijfentachtigste verjaardag viert, betreedt zijn schrijverschap het zevende decennium: van zijn debuutbundel Poolsneeuw (1964) tot en met Een kinderoog (2022). Ten Berge ontving een groot aantal literaire prijzen, waaronder de Constantijn Huygens-prijs en de P.C. Hooft-prijs voor zijn gehele oeuvre. In 1967 richtte hij het sterk op de internat...

Vroeger kende iedereen in Vlaanderen

de gedichten van ROSALIE EN VIRGINIE

LOVELING: op de lagere school leerden

de kinderen hun verzen uit het hoofd.

Vanaf de tweede helft van de 20e eeuw

raakten de zussen in de vergetelheid: te

veel verdriet en ongeluk, te weinig fun…

De nieuwe generaties groeiden op met

‘De kippetjes van de koning’ en ‘Dit is

de spin Sebastiaan’ van Annie M.G.

Schmidt of helemaal zonder poëzie.

Maar misschien waren de gedichten van

de zussen niet voor kinderen be...