In een eerdere fase van het werk van Warffemius werden de voorstellingen in zijn schilderijen en tekeningen vaak opgebouwd uit twee of meer onderdelen die elkaar herhalen, spiegelen, variëren, versterken of relativeren.

Het zijn werken die de toeschouwer de vraag voorleggen om de optelsom van de elementen zelf te maken. In Warffemius' recente werk lijken planten, schimmels en vruchten zelf de compositie van het beeld ter hand te nemen. Wij krijgen een wereld te zien die nog niet volgroeid is...

Je kunt niet anders concluderen dan dat Jan Vosters speelt met de natuur, met verf en met onze waarneming.

Het is eigen aan de verbeelding van mensen dat ze in de natuurlijke omgeving tekens kunnen zien. Dat is betekenis geven: dingen interpreteren als een teken. Dat doen we voortdurend.

De horizon einder noemen, terwijl we weten dat het land daarachter verdergaat. Een wolk dreigend noemen, het land onherbergzaam, een boom eenzaam, het licht onheilspellend, allemaal voorbeelden van hoe we de...

Met de veelkleurige, surreële mensbeelden van kunstenares Bep Scheeren (Kerkrade, 1950) is

altijd iets bijzonders aan de hand. De uitgebeelde personen, zowel mannen als vrouwen, zijn

in fysieke zin zonder één enkele uitzondering atypisch. Alle lijven zijn namelijk van gedaante

veranderd. Eigenlijk kunnen deze mensbeelden worden opgevat als ingenieuze constructies

die ver boven de werkelijkheid uitstijgen.

De zorgvuldig samengestelde werken roepen bij alerte kijkers voortdurend vragen op. Z...

Het zijn vaak enigszins verloren plekken en al te gewone, banale dingen, die de aandacht trekken van Gies Backes (Venlo, 1977). Een ouwe caravan, een deels overwoekerde motorboot, een rijtje afvalcontainers, een gehavend stuk vloer, een perk agaven. Door de bijzondere penseelvoering herkenbaar, maar niet fotografisch scherp geschilderd in zich enigszins terugtrekkende kleuren. Mensen lijken er net voor de komst van de schilder te zijn vertrokken. Onwillekeurig stelt de kijker er zich geen gal...

Al sinds zijn studietijd aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg (1984-1990) tekent en aquarelleert Herman Kuypers (Velden, 1965) stoelen. Althans stoelachtige objecten, want hoewel we de stoel in zijn meest klassieke vorm wel degelijk herkennen, zouden de meeste van zijn objecten in werkelijkheid als zitmeubel absoluut onbruikbaar zijn. Of zoals hij zelf zegt: ‘Sommige stoelen zijn misschien niet zo nuttig. Het gaat eigenlijk meer om de manier van denken.’

Geen ander meubel die...

In 1994 maakte de jonge schilder Paul van Dongen kennis met de toen 90-jarige tekenaar en portretschilder Sierk Schröder. Na een bezoek aan zijn huis in Wassenaar schreef hij: ’Vrijheid zonder fundament leidt tot oppervlakkigheid. Het fundament dat uw werk heeft zit in een voortdurend studeren, hernemen, tekenen, opnieuw tekenen en weer observeren. Ik heb vele leermeesters gehad maar als er een kunstenaar is van wie ik graag leerling zou zijn geweest dan zou u dat zijn.’

In de jaren die ...

Nicolas Dings beschikt over een bijzonder vermogen om, uiterst selectief, elementen op een evenwichtige wijze met elkaar te verbinden. Vaak zijn dat kunsthistorische, of naar de historie verwijzende herkenbare voorbeelden. Soms verweven met religieuze of etnografische symbolen uit Europa of andere culturen. Hij heeft de religieuze symboliek meegekregen vanuit zijn opvoeding in het industriële deel van Limburg, maar niet aan zijn kinderen doorgegeven. Zij zijn opgegroeid in een wereld met and...

Fictieve landschappen schildert Ingrid Simons (Eindhoven, 1976). Volgens kunsthistoricus Rick Vercauteren zijn deze landschappen nu eens ruig en materieel, dan weer ingetogen en spiritueel, maar fungeren ze steeds als ‘vehikel voor sterk sferische associaties met fenomenen als aarde, licht, kosmos, lucht en soms ook water’.

Hoewel landschapselementen als bosschages en stromen, paden en luchten vaak wel min of meer herkenbaar zijn, is het werk sterk abstract. In vormentaal en in kleurgebr...

Is Maan een meisje, een hemellichaam, een dwaallicht, een geestverruimend middel? Of alles tegelijk? We zullen het nooit zeker weten want Maan! is een verhaal in beelden waarin geen vragen worden gesteld of beantwoord. Barend van Hoek tekent de lotgevallen van een meisje dat een zoektocht onderneemt naar, ja wat eigenlijk? Het geluk?

We zien haar in duistere, meestal nachtelijke situaties, peinzend onder de volle maan, zittend op griezelige hoogten, lopend, rijdend in een auto, dwalend door ...

Het album amicorum van de Amsterdamse kunstenares Dinah Kohnstamm (1869-1942) biedt een unieke inkijk in de artistieke kringen begin vorige eeuw in de hoofdstad. Als lid van de omvangrijke familie van haar oom, de bankier en politicus Abraham Carel Wertheim, behoorde Kohnstamm tot de haute juiverie, de hoofdstedelijke joodse elite. Daarvan maakten ook musici, schrijvers, filosofen en beeldend kunstenaars van naam deel uit, zoals vader en zoon Israëls, Jan Veth, Martin Monnickendam, de Amster...