De Utrechtse tekenaar Peter Vos (1935-2010) liet vele duizenden tekeningen na, waaronder ook beeldgedichten. Tekenkunst en dichtkunst stonden voor Vos dicht bij elkaar. Voor zijn tekeningen putte hij meermalen uit het werk van bekende dichters, en ook zelf schreef hij gedichten.

Zoals bekend was Vos een groot vogelkenner en vogeltekenaar. Dat hij het rijmschema van menig sonnet door vogels liet dragen, is daarom niet verwonderlijk. Deze uitgave bevat een selectie niet eerder gepubliceerde be...

Poëzie geeft Helma Ketelaar (1958) al jaren woorden aan belevingen. Hierdoor ontstonden in de blog van HeteroCoach⃰ ook bijna vanzelfsprekend gedichten.

Een eerste selectie staat hier in deze bundel én op het YouTube kanaal van HeteroCoach.

HeteroCoach werkt voor die personen waarvan de partner later uit de kast komt en/of daarover twijfelt.

Er is over deze vaak dieprakende ervaring nog weinig openheid over en daardoor is er over deze beleving van de "Hetero van de Homo" nog weinig bek...

Waarom sonnetten? Anne Nederkoorn: ‘Je kunt verschillende waarheden in hetzelfde zien. Bijvoorbeeld als je datzelfde nog eens bekijkt, maar dan met andere ogen. De sonnetvorm helpt daarbij. Die kan een beeld laten kantelen. Waardoor je het ruimer gaat zien.’

Dichtbundels van Anne Nederkoorn (Doetinchem, 1962): Mooie mensen (samen met Jan Rutges, Davidsfonds/infodok – NBLC 1992), 14 sonnetten (Anzicht 2018).

Hoogleraar Nederlands Marc van Oostendorp over 14 sonnetten: ‘Wat een steen...

Lucian Blaga (1895-1961) neemt binnen de Roemeense literatuur dezelfde positie in als Paul van Ostaijen of Fernando Pessoa binnen het Nederlandse of Portugese taalgebied. Alle drie beginnen ze te publiceren naar het einde van de Eerste Wereldoorlog toe. Alle drie vinden ze aansluiting bij de avant-garde van grotere landen, die ze daardoor ontsluiten binnen hun eigen taalgebied. Alle drie strooien ze in hun oeuvre de kiemen van literaire mogelijkheden uit, die door de generaties na hen worden ...

"Gemengde Gevoelens" is een verzameling van poëzie en kortverhalen in een eigenzinnige stijl geschreven, naargelang de gemoedstoestand van de auteur, op dat bepaalde moment.

Elke persoon bekijkt en verwerkt zijn emoties op een voor hem aanvaardbare manier.

Sommige personen verwerken het door erover te praten, anderen verstoppen het diep, ver weg in een donker hoekje.

Welke manier is de beste voor jou?

Het antwoord op deze vraag zal tijdens de ontdekkingstocht doorheen dit boek, gaandeweg wel...

Schijnbaar zonder betekenis, die eerste zoen op een bankje in de stad. Ze schreef geschiedenis zonder dat ze daar erg in had.

Het heftigste was dat meisje in de klas. Hoe alles werd weggevaagd. Ik wist het zeker, ik bleef voor altijd maagd. En ik dacht dat iedereen zo dacht.

Er zijn zoveel gedachten en het is zolang geleden, maar hier in het heden eindigt mijn wachten en keer ik terug tot jou.

opzij opzij opzij

maak plaats maak plaats maak plaats

wij hebben ongelofelijke haast

we moeten rennen springen

duiken vallen opstaan en weer doorgaan

nou dag adieu het ga je goed !

Naar een liedje van Herman van Veen

Tien dichters uit Gent en omgeving werden begin 2019 uitgenodigd om zich te laten inspireren door het werk van beeldend kunstenaars die verbonden zijn aan de kunstenaarsvereniging ARS Aemula Naturae in Leiden.

Het verrassende resultaat van deze utwisseling, negentien gedichten en even zoveel beeldende kunst over het thema ‘landschap’, is in deze bundel vastgelegd.

De 20-jarige Willem M. Roggeman maakt in januari 1956 persoonlijk kennis met de 32-jarige kunstschilder Maurice Wyckaert in het avant-garde kunstcentrum Taptoe in Brussel. Zij worden vrienden voor het leven. Dat jaar organiseert de Antwerpse artistieke vereniging De Nevelvlek een nationale literaire wedstrijd. Willem M. Roggeman stuurt een cyclus gedichten op die in november 1956 wordt bekroond met de eerste prijs voor poëzie. In de jury zitten Gaston Burssens, Louis Paul Boon, Ben Cami en ...