Een derde van de kleren in je kleerkast draag je nooit. Een ander derde draag je zelden. Negen op de tien kleren heb je een jaar lang niet aangeraakt. Je gooit meer kleren weg dan eender welke andere Europese consument en toch blijf je nieuwe kleren kopen. Omdat je het gevoel hebt dat je nieuwe kleren nodig hebt. Omdat je elke ochtend denkt dat je niets hebt om aan te trekken.

Dat wil de mode-industrie je immers doen geloven. Merken introduceren gemiddeld om de zes weken – sommige zelfs elk...

De Spaanse natiestaat is in crisis. Reconquista, omvolking, islamisering zijn kernbegrippen van een nieuw identitair discours dat pmars maakt in Europa. In Spanje zijn deze begrippen terug van nooit weggeweest. Vijfhonderd jaar lang stonden ze centraal in een moeizaam en pijnlijk proces van natievorming, getekend door etnische zuiveringen en burgeroorlogen. Drie breuklijnen stonden de vorming van een homogene natie in de weg: religieuze tegenstellingen (christenen, moslims en joden), ideologi...

Bestaat er literatuur die knettert en vonkt op het podium én op het papier? En die verbale muziek verzoent met gelaagde taalkunstwerken? En hoe gaat het eraan toe in de spannende wereld van de podcasts?

Kortom, hoe schrijven we conceptueel uitdagende literatuur, vernieuwend qua stijl en toon, maar toch ontegensprekelijk een lust voor het oor?

Of hoe brengen we luidop een tekst waar ook op doorgedacht kan worden, nog lang na het horen?

In de focus HOREN EN GEHOORD WORDEN. LUISTERLITERATUUR IN...

‘“Samen uit, samen thuis, samen tehuis” waren de eindwoorden in Wanneer zien we u terug? Samen is alleen geworden. Moeder is overleden. Twee kamers in het woonzorgcentrum werden één. Er zijn dagen waarop vader plezier vindt in de banaalste dingen, poëzie ziet achter het raam en zijn wijsheden en humor deelt met anderen. Al worden ze schaarser. En er zijn dagen dat zijn houdbaarheidsdatum overschreden lijkt, zoals het vergeten potje tiramisu in de koelkast. Sinds de dood van moeder he...

Abel kwam uit Eritrea naar België. Hij kwam met een sterke boot. Vandaag komt zijn gezin ook naar hier.

Jamal en Habiba hebben een huis gekocht. Ze zijn blij. En de buurman is heel vriendelijk.

Ani komt uit Albanië. Haar man moet naar het ziekenhuis. Ani is bang.

In drie korte verhalen vertelt Ria Massy hoe het is om naar België te komen en hier een leven op te bouwen.

Ria Massy werkt al jaren in de basiseducatie en schreef eerder 'De taart van Tamid'.

Oude mensen willen vooral lekker rusten. Het liefst zitten ze in hun luie stoel voor tv met een dekentje over hun benen. Dagelijkse beslommeringen geven ze zoveel mogelijk uit handen en een uitgesproken mening hebben ze al lang niet meer. Maar is dat wel zo? De meeste 75-plussers ergeren zich te pletter aan de manier waarop hun generatie wordt voorgesteld, behandeld en genegeerd.

‘Genoeg,’ zeggen de twaalf rebellen in dit boek, ‘wij pikken dit niet langer.’ Elk op hun eigen manier ver...

Kopstoten, karatetrappen, kniehoge tackles en een stevige elleboog. Sommige voetballers zijn geen lieverdjes. Ook niet naast het veld. Daar durven ze weleens buiten de lijnen kleuren met gokken, mishandelen, valsmunterij, witwassen, zakkenrollen, cokedeals, afpersingen, ontvoeringen… Tot zelfs regelrechte moord en doodslag!

Voetballers die niet alleen blessures, maar zelfs hun eigen dood faken; hun maîtresse in stukken hakken en aan de honden voeren. Of terechtgesteld worden als landverrad...