Het zijn wel de allergewoonste uitingen van de mens: lachen en wenen. Het kind begint met het laatste en het is een vooruitgang, een eerste teken van contact, wanneer er een lachje verschijnt. Heel het leven door blijven deze twee "spontane reacties" bestaan; zij lijken evenzo bij de mens te behoren als het blaffen bij de hond en het kwetteren bij de mus. Juist dit behoren bij de mens stelt ons bij verder nadenken voor een vraag, zelfs voor een reeks van vragen. De mens beschikt over tal van ...

In de armoede van het histroricisme levert Karl Popper felle kritiek op die denkers, die meenden dat de geschiedenis beheerst wordt door strenge wetten. Hij stelt dat door hen enorm veel ellende is aangericht. Op als belangrijkste argument tegen het in historicisme is, dat de invloed van de kennis - waarvan de ontwikkeling zelf onvoorstelbaar is - op de geschiedenis, deze laatste ook onvoorstelbaar maakt. Niet alleen bepaalde soorten marxisme, maar ook doomsday- profetiieën worden daarmee be...

Boeiend verteller, zijn betoog ondersteunend met uitvoerige citaten uit de klassieke teksten behandelt de Parijse hoogleraar Flacelière alle aspecten van liefde en erotiek in de Griekse samenleving van Homeros tot de hellenistische tijd. Hoe zag de homerische mens de liefdesbetrekkingen tussen man en vrouw zowel in mensen- als godenwereld en hoe werd gedacht over de schone Helena met het verdeelde hart? Welke was de juiste plaats en functie van de homoseksualiteit en speciaal de knapenliefde...

De schrijfster, die op het gebied van etnologie en antropologie een wereldreputatie bezit, beschrijft in dit boek drie stammen uit het door het oostelijk gedeelte van Nieuw–Guinea, tussen welke zij enkele jaren vertoefd heeft. Dit zou op zichzelf voor een ruimere lezerskring van zeer toevallig belang een beperkte waarde zijn, ware het niet dat deze auteur haar etnologische stof altijd in sterke mate actualiseert. De drie volksstammetjes heeft zij slechts als voorbeeld gekozen, of bet...

De vraag naar de verhouding van mens en werkelijkheid vormt een van de centrale problemen van de menselijke bezinning. Het gaat hierbij om een vraag die steeds opnieuw wordt gesteld, en bij herhaling opduikt in de geschiedenis van de wijsbegeerte. Men kan er de uitdrukking in zien van de worsteling om werkelijkheidsgehalte, die niet uit het menselijk leven valt weg te denken. Daarom komt deze vraag niet alleen in de filosofie naar voren, maar ook in de wetenschap, kunst, sociale omgeving, dag...

Het leven van de Soldaat van Oranje is de definitieve autobiografie van Erik Hazelhoff Roelfzema. In dit boek gaat hij niet alleen in op zijn oorlogservaringen, maar beschrijft hij ook zijn leven voor en na die tijd en verhaalt hij openhartig over zijn sterke banden met leden van het Koninklijk Huis. Behalve een boeiend verhaal van het leven van Erik Hazelhoff Roelfzema en diens levensfilosofie biedt Het leven van de Soldaat van Oranje inzicht in de twintigste eeuw en wat zich daarin afspeelde.