Elites zijn in een politieke orde even onvermijdelijk als noodzakelijk. Paul Frissen schrijft over dit hoogst actuele thema. Alom vallen pleidooien voor leiderschap te beluisteren, terwijl het ongemak over dat thema hardnekkig blijft bestaan. Dat hangt samen met het gelijkheidsdenken dat de theorie en praktijk van politiek en bestuur bepaalt.

GEVAAR VERPLICHT is dan ook een vervolg op het succesvolle DE STAAT VAN VERSCHIL, waarin de differentie van de wereld naar voren wordt geschoven als bes...

Overheid en samenleving houden elkaar in een noodlottige omhelzing. De overheid stimuleert individualisme en de individualistische samenleving veroorzaakt bureaucratie en beheerszucht van de overheid. Alexis de Tocqueville zag dat 150 jaar geleden als het voornaamste risico van democratie en noemde het ‘mild despotisme’: een geïndividualiseerde samenleving en een bureaucratische overheid die gezamenlijk de publieke zaak om zeep helpen. Aan de hand van het in Nederland onderbelichte werk va...

Hoe heeft het neoliberalisme zich in de Nederlandse politiek en haar politieke cultuur weten te vestigen? Wat als een ingrijpende verandering van het politieke landschap gezien moet worden, verhulde zich onder een sluier van pragmatisme die ook de hoofdrolspelers vaak het zicht ontnam.

In dit heldere boek trekt Wiek van Gemert deze sluier weg. Het boek bevat een beknopte inleiding op de ideologie van het neoliberalisme waarin ondermeer duidelijk wordt hoe deze volgens haar grondleggers Hayek ...

Tien jaar geleden werd de uitvoering van de WMO, de Jeugd- en de Participatiewet overgeheveld naar de gemeenten. ‘De grootste verbouwing van de verzorgingsstaat sinds het ontstaan ervan’. Vier ambities lagen ten grondslag aan deze grootscheepse verhuizing: integraal werken, nabijer zijn, meer ruimte voor zowel professionals als voor burgers.

Wat is er van deze ambities terecht gekomen? Hebben burgers die dat nodig hebben een betere ondersteuning gekregen? En zijn er ook nieuwe, onvoorzien...

De volkswijsheid dat voorkomen beter is dan genezen, is de afgelopen decennia op tal van terreinen tot beleidsadagium verheven - of het nu gaat om het voorkomen van ongelukken en rampen, om het voorkomen van kleine criminaliteit en kindermisbruik, of om het voorkomen van opvoedingsachterstanden en ziekte. Het verlangen naar voorkomen transformeert niet alleen ons besef van risico's, maar behelst ook een opdracht tot handelen: de veronderstelling dat risico's voorzienbaar én afwendbaar zijn, ...