In 1981 plaatsten twee vrouwen afzonderlijk van elkaar oproepen in verschillende tijdschriften. Zij hoopten contact te krijgen met lotgenoten om de stilgehouden ervaringen met seksueel misbruik mee uit te kunnen wisselen. Dat was het begin van de VSK, de Vereniging tegen Seksuele Kindermishandeling binnen het gezin. Met elkaar schreven de vrouwen een boek met levensverhalen, dat in 1983 bij de feministische uitgeverij Sara verscheen: De straf op zwijgen is levenslang. Het boek heeft veel losg...

Iets zeggen, dat kan ze niet. Wat er met haar aan de hand is, dat weet ze niet. De stilte in haar eerste gesprek met een hulpverlener is voor de jonge vrouw in "Hoor mij zwijgen" het begin van een twaalf jaar lange weg langs psychologen en psychiaters, therapiegroepen en crisisopnames. Niemand weet raad met Jannekes problemen. Geen enkele behandeling helpt tegen haar angst, haar slapeloosheid, nachtmerries, onwerkelijkheid, "mist", lichamelijke ziektes, haar zwijgen en haar gevoel vanbinnen d...

Als Karin van der Waals in de krant een artikel leest over een vrouw die een nachtopvang heeft opgezet voor straatkinderen in Peru wordt ze daar erg door geraakt. De vrouw blijkt net op dat moment in Nederland te zijn en Karin biedt haar hulp aan. Het klikt en ze worden het al snel eens. Karin heeft in Nederland een klusbedrijf en gaat In Peru helpen met het opzetten van een timmermanswerkplaats. Het lot van de kinderen raakt haar diep en ze doet haar uiterste best, om hun taal te leren, te b...

Dit verhelderende en baanbrekende boek van Hans Siepel gaat over communicatie in de zorg, waarbij de mens centraal staat. Niet zomaar een boek. Een boek met een missie en doel. Het moet aanzetten tot nadenken, ruimte bieden voor bewustwording en leiden tot discussie. In een tijd waarin waardig ouder worden en omgaan met patiënten in de gezondheidszorg en de ouderenzorg veel in het nieuws is, geeft deze vertelling inzicht in hoe professionele communicatie mensen echt kan helpen.

Siepel koos ...

Mijn verhaal kan zomaar het verhaal zijn van iemand die heel dicht bij je staat.

Mijn verhaal kan zich afspelen achter elke gesloten deur waar je dagelijks langs loopt.

Mijn verhaal heeft als grootste doel om een stem voor alle kinderen te zijn die in een onveilige situatie verkeren. Onveilig gisteren, vandaag en morgen.

Marieke vertelt in dit boek het verhaal van haar jeugd. Een jeugd van voortdurende angst vanwege haar driftige vader die haar terroriseerde en mishandelde. Het zorgde ervoo...

Het begon in 1912, met een 'opvoedingsgesticht' voor verwaarloosde en 'ontouderde' kinderen, in het midden van Nederland, op initiatief van ds. R.J.W. Rudolph en een groep idealistische christenen. Het 'opvoeddorp' of jeugddorp kreeg later zijn naam: Rudolphstichting. Dit boek beschrijft de 100-jarige geschiedenis van het jeugddorp, waarin veel is gebeurd en veel is veranderd. Het is een boek geworden met mooie, ontroerende, verdrietige, boze en vrolijke verhalen van bewoners en oud-bewoners.

In de eerste tientallen jaren wist men in veel situaties niet goed hoe men moest omgaan met kinderen die om de een of andere reden niet thuis konden wonen. Hoe het die kinderen verging, was sterk afhankelijk van waar ze werden geplaatst. In de paviljoens of groepshuizen moesten de kinderen vaak vechten om hun eigen plekje en in de pleeggezinnen waren de verschillen in behandeling tussen eigen kinderen en pleegkinderen soms groot. De verhalen die in dit boek worden verteld, zijn dan ook allemaal anders. Het is de verdienste van de schrijvers, dat ze in deze ervaringskroniek behalve de vrolijke en warme verhalen juist ook de minder plezierige kanten van 100 jaar jeugdzorg hebben belicht....

Wat begon met een toevallige ontmoeting tussen twee dansers, groeide in razend tempo uit tot een succesvol multicultureel dans- en performancegezelschap. Los Lunáticos – opgericht door Johan Meijering en zijn Finse danspartner Marjatta Ranta-Iso – maakte van 2000 tot 2005 een stormachtige ontwikkeling door die letterlijk leidde van milonga tot theater. Als Maangekken deden zij hun naam eer aan, getuige een recensie uit 2001 in het Groninger cultuurmagazine Expression: '(…) Deze tempera...

Jaarlijks krijgen zo’n 1400 mensen in Nederland te horen dat ze een hersentumor hebben. De meeste hersentumoren zijn niet te genezen. De vaakst voorkomende hersentumor (glioblastoom) is ook de meest agressieve: 80% van mensen met die diagnose sterft binnen twee jaar.

Hersenstreken is een boek dat gemaakt is door vrouwen en mannen van wie de partner overleden is aan een hersentumor. Toen hun partner die diagnose kreeg, zieker werd en stierf, misten ze een boek als dit. Hersenkanker is namel...

Marie-Anne de Harder beschrijft in dit boek heel concreet wat armoede in de negentiende eeuw betekende. Ze legt de nadruk op Workum, maar de situatie daar gold ook voor mensen elders in het land.

Ze begint met de economische situatie in Friesland in de negentiende eeuw en vertelt hoe het in die tijd in Workum was. Ook laat ze zien wat het betekende om in armoede te leven voor wat betreft voeding, kleding en huisvesting.

De armenzorg komt eveneens aan bod. Die ging in eerste instantie vooral...

Op een stil moment vertel ik pap dat oma bloembollen heeft gegeten in de oorlog. Ik hoop op een verhaal van hemzelf uit die tijd. Van zijn zus, mijn tante Lon, weet ik dat hij na de oorlog terugkwam van een land ver weg, waar hij vastzat in een soort gevangenis. Hij was toen heel dun, met een kapotte maag.

Waar is thuis? Toen zij nog een peuter was, verhuisden de ouders van Marijke vanuit Indonesië naar Nederland. Snel daarna vertrok het gezin naar Engeland. Haar moeder was vaak ziek en dan ...