In dit rijk geïllustreerde boek wordt het oeuvre van Werner Tübke (1929-2004) toegelicht met essays.

Tübke geldt als de belangrijkste schilder van de DDR. Maar ook na de val van de Muur in 1989 staat zijn virtuoze, theatrale en soms bizarre oeuvre nog recht overeind.

Door het DDR-regime werd Tübke aanvankelijk kritisch gevolgd, maar vanaf de jaren 70 kreeg hij meer vrijheid. Zijn eerste staatsopdrachten kreeg hij al in de jaren 50. Toch was hij geen propagandakunstenaar. Door actuele ond...

Samen met Werner Tübke en Bernhard Heisig behoort Wolfgang Mattheuer (1927-2004) tot de grondleggers van de Leipziger Schule. In de jaren zestig doorbraken zij het starre socialistisch realisme dat de officiële kunst kenmerkte van de toen nog jonge DDR. Mattheuer en de zijnen stelden daar een nieuwe schilderkunst tegenover, gebaseerd op de traditie, maar met een heel persoonlijke en opvallend kritische inslag.

Mattheuer was een scherp waarnemer van zijn tijd. Met zijn werk becommentarieerd...

Rob Scholte (geboren Amsterdam, 1958) is de koning van het copyright. Afbeeldingen uit kunst en reclame, maar ook uit het alledaagse leven, vormen het uitgangspunt voor zijn schilderijen. Zonder zich te schamen gebruikt hij bestaande beelden. Hij legt onverwachte verbanden en goochelt met de betekenis. Reproductie in alle vormen kenmerkt Scholtes kunst en juist deze reproducties zorgen ervoor, dat zijn werk een groot publiek bereikt.

Scholte is de onmisbare exponent van de roerige en roemruch...

In het werk Rob Scholte is en blijft copyright een steeds terugkerend thema, ook in zijn 'Embroidery Show'.

Vanaf 2005 kocht Rob Scholte bij kringloopwinkels en op kofferbakmarkten stelselmatig alle aanwezige borduurwerken op. Hij weigert om - in zijn woorden - "de ongeïnteresseerde domheid te geloven, waarmee Nederland ten faveure van Ikea-prints afstand neemt van de traditionele, met de handgemaakte borduurwerken".

Scholte ziet het als zijn missie deze Embroidery-werken de waardering te geve...

Een Gesammtkunstwerk, een zaal met schilderijen, beelden en muziek. Het thema is Europa, evenzeer het continent van schoonheid en cultuur

als het continent van massamoorden en vernietiging. Yuri Honing (1965) en Mariecke van der Linden (1973) reflecteren op dit Europa met als adagium ‘Homo hominilupus’, de mens is een wolf voor zijn medemens. Hun werk is geboren uit zorg voor de toekomst van Europa.

De doeken van Mariecke van der Linden verbinden zich met de beelden en de muziek van Yuri ...