Op een gloeiend hete dag in 1942 vonden Poolse soldaten een beertje langs de weg. Het was nog heel jong en er zat weinig leven meer in. Ze namen het mee in hun truck, ook al waren ze op weg naar het oorlogsfront. De soldaten noemden hem Wojtek en hij werd hun beste vriend.

In dit nieuwe boek zijn alleen de evenhoevigen welkom. Evenhoevigen: dat zijn dieren met twee of vier tenen, zoals de dikdik, de Kaapse buffel en de giraffe die hebben. Helaas wordt de tapir en de zebra daarom de toegang geweigerd.

Bibi Dumon Tak bedient zich van een nieuw genre om haar kennis met de lezer te delen. Ze schrijft in deze bundel niet langer de waarheid in verhalen, maar de waarheid in gedichten. En Annemarie van Haeringen maakte er prachtige illustraties bij die ervoor zorgen ...

Er stonden zwarte wolken aan de hemel toen Sien vertrok.

De lucht rommelde.

De regen trommelde.

Maar wij hoorden alleen Siens laatste, allerlaatste adem.

Bij een afscheid lijkt de hemel soms oneindig zwart, maar voorbij dat zwart, hoe donker ook, komt toch weer kleur.

Bibi Dumon Tak laat dieren aan het woord die spreekbeurten houden over andere dieren. Sommige dieren hebben elkaar nog nooit gezien, anderen kennen elkaar juist heel goed. Zoals de poetsvis, die vooral de scherpe tanden van de haai kent, en de vos, die voornamelijk is geïnteresseerd in de smaak van de gans. De zebra houdt zijn spreekbeurt over zwart-witte dieren en de doodshoofdvlinder weet alles over de doodshoofdaap te vertellen. En zoals bij iedere spreekbeurt is er na afloop gelegenheid ...