Het hier. Gedichtenboek 1962-2022 is een solide verzamelbundel van Roger de Neef met daarin een zeshonderdtal, meestal herschreven gedichten. Ze werden overgehouden uit twintig eerder verschenen uitgaven en zijn aangevuld met een nog niet gepubliceerde bundel. De dichter is vanaf de jaren 1980, vanuit een compacte puur literaire zegging, overgegaan op een organische heldere parlandopoëzie.

De titel Het hier verwijst naar de enige leef- en woonruimte waar niemand van ons zich aan kan onttrekk...

‘Van ’t allerdiepste wel de hoogste tree’ en ‘Ik kan, weet je, verduiveld goed niet zingen, / niet tekenen ook’. Ziehier een paar regels uit Alfabels, de bundel waarmee de Zuid-Nederlandse dichter Wiel Kusters zijn vijfenzeventigste verjaardag viert.

Tot het schrijven van de in Alfabels bijeengebrachte gedichten heeft de dichter zich laten verleiden door het zeventig jaar oude populaire abc-boekje van Rie Cramer, dat begint met ‘A is een aapje, dat eet uit zijn poot’. Cramers...

Christine D’haen (1923-2009) was de allereerste vrouw die de Prijs der Nederlandse Letteren ontving. Haar eeuwfeest is een welkome gelegenheid om haar werk te herlezen. Daarom stelden twee bewonderaars van haar poëzie deze pakkende bloemlezing samen.

De rode lijn vormt de biografie van een dichteres voor wie dichten en leven samenvielen. We horen hier de woorden van een opgroeiende vrouw, een vriendin, een minnares, een echtgenote, een moeder, een reizigster, een liefhebster van natuur en ...

Zolang we maar samen kunnen reizen is een bloemlezing met dertig gedichten geselecteerd door Het Lezerscollectief, en samen met hen: personen met beginnende en gevorderde dementie. Geen zalvende woorden, maar teksten die ‘ertoe doen’ en daarom helend kunnen zijn, of juist kunnen helpen om woorden te vinden voor het onzegbare, of wat moeilijk bespreekbaar is. Woorden die uitnodigen tot gesprek, tot herkenning van lief(de) en leed.

Peggy Aerts, Mieke Coremans, Eliane De Moor, Greet Jacobs, ...

‘Zoals cijfers die elkaar ritmisch volgen,

uit noodzaak, moet ik schrijven. Ik schrijf

voor de levenden, in een taal gericht tot

de achterste rijen.’

Zo luidt het motto van Lisette Lombés recentste dichtbundel. De toon is gezet, Lombé is laaiend. Van woede, op elke vorm van discriminatie vanwege huidskleur, religie, geslacht of geaardheid, sociale klasse… Maar ook laaiend van enthousiasme, voor het schrijven, de natuur, de verbondenheid met haar ‘zussen’ en met allen die het goed...

Op de vraag van Adorno of na Auschwitz de poëzie niet onmogelijk is geworden, antwoordt de Franse dichter Yves Bonnefoy (Tours, 1923) dat ze nooit zo noodzakelijk is geweest. ‘De poëzie heeft een rol die door niets te vervangen is,’ stelt hij. ‘Als ze helemaal zou verdwijnen, zou de menselijke samenleving met haar tenietgaan.’ Die rol bestaat erin dat de poëzie een opening biedt op ‘de volle tegenwoordigheid van de werkelijkheid op cruciale momenten van ons leven’. “Wat in de...

Een spiegel op uitkijkJo Gisekin bracht haar jeugd door in Machelen aan de Leie en liet zich voor haar nieuwe dichtbundel inspireren door acht schilderijen van haar beroemde dorpsgenoot Roger Raveel, met wiens werk ze als het ware opgroeide. Aan de bundel zijn de zeven gedichten toegevoegd die ze in 1993 schreef bij de inwijding van de Raveelkapel in Machelen en die eerder verschenen onder de titel De religie van het leven. Deze dichtbundel is daarom tegelijkertijd een klein kunstalbum als ho...

Op het ritme van korte zinnen en flarden van gesprekken neemt Pierrine Poget ons in Fundamenten mee naar het verleden en de boerderij waar ze opgroeide. Ze roept de kindertijd op, de natuur met haar weelde aan planten en dieren, de mensen die een stempel hebben gedrukt. We vergezellen haar naar de rivier, het bos of de weiden, of naar het huis met het erf, de keuken, de slaapkamer… De verleden tijd overheerst, en zelfs als de tegenwoordige of toekomende tijd wordt gebruikt, gaat het over di...

De gedichten van de Chinese JIDI MAJIA zijn stevig

geworteld in de tradities van de Nuosu, het Tibeto-Birmaanse

minderheidsvolk in het zuidwesten van China waartoe de

dichter behoort. In stijl doet zijn werk aan orale literatuur

denken en inhoudelijk toont het werk een grote gevoeligheid

voor de kosmos, de natuur en het landschap. Via die spiegel

roert Jidi universele thema’s aan als liefde, tijd, eenzaamheid,

leven en dood. Met het werk van Jidi, dat in vele talen

is vertaald en nu voor he...