Dit verhelderende en baanbrekende boek van Hans Siepel gaat over communicatie in de zorg, waarbij de mens centraal staat. Niet zomaar een boek. Een boek met een missie en doel. Het moet aanzetten tot nadenken, ruimte bieden voor bewustwording en leiden tot discussie. In een tijd waarin waardig ouder worden en omgaan met patiënten in de gezondheidszorg en de ouderenzorg veel in het nieuws is, geeft deze vertelling inzicht in hoe professionele communicatie mensen echt kan helpen.

Siepel koos ...

Mijn verhaal kan zomaar het verhaal zijn van iemand die heel dicht bij je staat.

Mijn verhaal kan zich afspelen achter elke gesloten deur waar je dagelijks langs loopt.

Mijn verhaal heeft als grootste doel om een stem voor alle kinderen te zijn die in een onveilige situatie verkeren. Onveilig gisteren, vandaag en morgen.

Marieke vertelt in dit boek het verhaal van haar jeugd. Een jeugd van voortdurende angst vanwege haar driftige vader die haar terroriseerde en mishandelde. Het zorgde ervoo...

Het begon in 1912, met een 'opvoedingsgesticht' voor verwaarloosde en 'ontouderde' kinderen, in het midden van Nederland, op initiatief van ds. R.J.W. Rudolph en een groep idealistische christenen. Het 'opvoeddorp' of jeugddorp kreeg later zijn naam: Rudolphstichting. Dit boek beschrijft de 100-jarige geschiedenis van het jeugddorp, waarin veel is gebeurd en veel is veranderd. Het is een boek geworden met mooie, ontroerende, verdrietige, boze en vrolijke verhalen van bewoners en oud-bewoners.

In de eerste tientallen jaren wist men in veel situaties niet goed hoe men moest omgaan met kinderen die om de een of andere reden niet thuis konden wonen. Hoe het die kinderen verging, was sterk afhankelijk van waar ze werden geplaatst. In de paviljoens of groepshuizen moesten de kinderen vaak vechten om hun eigen plekje en in de pleeggezinnen waren de verschillen in behandeling tussen eigen kinderen en pleegkinderen soms groot. De verhalen die in dit boek worden verteld, zijn dan ook allemaal anders. Het is de verdienste van de schrijvers, dat ze in deze ervaringskroniek behalve de vrolijke en warme verhalen juist ook de minder plezierige kanten van 100 jaar jeugdzorg hebben belicht....

Dit boek is een cadeau voor iedereen; het is zeer geschikt voor zowel cliënten als therapeuten. Daarnaast kan het heel behulpzaam zijn voor eenieder die trauma meemaakt in zichzelf of in de omgeving en die daar inzicht in wil krijgen. Het verhaal van Iris laat zien dat een succesvolle individuele traumagenezing mogelijk is.

Drs. R. Sangkasaad Taal, psychotherapeut

In dit boek vertelt Iris van Zomeren haar indrukwekkende levensverhaal. Een verhaal over een zeer onveilige jeugd met misbruik en...

Een bezorgde burger met visie en daadkracht.

Johan Meijering verwoordt in deze bundel zijn betrokkenheid bij de maatschappij in een vijftal essays, vijfenvijftig maatschappelijke aanbevelingen en zeventig stellingen en statements over natuur & milieu, oorlog & vrede, politiek, Europa, verkeer, maatschappij, religie, economie en filosofie.

Een krachtige stem met een origineel geluid en een warm pleidooi voor gezond verstand. Deze bundel geeft een tijdsbeeld van de afgelopen twintig jaar zoals ...

In de jaren 1947-1976 werd aan zwangere vrouwen die een of meerdere miskramen hadden gehad het middel DES (di-ethylstillbestrol) voorgeschreven. Het zou de kans op een volgende miskraam kunnen verminderen, maar dat was niet het geval. Vrouwen die DES gebruikten, kregen kinderen met gezondheids- en vruchtbaarheidsproblemen.

De moeder van Mieni Westerink, de schrijfster van dit boek, kreeg twee miskramen. Ze kreeg bij haar daaropvolgende zwangerschap, ze was toen zwanger van Mieni, negen maande...

Wat begon met een toevallige ontmoeting tussen twee dansers, groeide in razend tempo uit tot een succesvol multicultureel dans- en performancegezelschap. Los Lunáticos – opgericht door Johan Meijering en zijn Finse danspartner Marjatta Ranta-Iso – maakte van 2000 tot 2005 een stormachtige ontwikkeling door die letterlijk leidde van milonga tot theater. Als Maangekken deden zij hun naam eer aan, getuige een recensie uit 2001 in het Groninger cultuurmagazine Expression: '(…) Deze tempera...

Jaarlijks krijgen zo’n 1400 mensen in Nederland te horen dat ze een hersentumor hebben. De meeste hersentumoren zijn niet te genezen. De vaakst voorkomende hersentumor (glioblastoom) is ook de meest agressieve: 80% van mensen met die diagnose sterft binnen twee jaar.

Hersenstreken is een boek dat gemaakt is door vrouwen en mannen van wie de partner overleden is aan een hersentumor. Toen hun partner die diagnose kreeg, zieker werd en stierf, misten ze een boek als dit. Hersenkanker is namel...

Marie-Anne de Harder beschrijft in dit boek heel concreet wat armoede in de negentiende eeuw betekende. Ze legt de nadruk op Workum, maar de situatie daar gold ook voor mensen elders in het land.

Ze begint met de economische situatie in Friesland in de negentiende eeuw en vertelt hoe het in die tijd in Workum was. Ook laat ze zien wat het betekende om in armoede te leven voor wat betreft voeding, kleding en huisvesting.

De armenzorg komt eveneens aan bod. Die ging in eerste instantie vooral...

Op een stil moment vertel ik pap dat oma bloembollen heeft gegeten in de oorlog. Ik hoop op een verhaal van hemzelf uit die tijd. Van zijn zus, mijn tante Lon, weet ik dat hij na de oorlog terugkwam van een land ver weg, waar hij vastzat in een soort gevangenis. Hij was toen heel dun, met een kapotte maag.

Waar is thuis? Toen zij nog een peuter was, verhuisden de ouders van Marijke vanuit Indonesië naar Nederland. Snel daarna vertrok het gezin naar Engeland. Haar moeder was vaak ziek en dan ...