Niemand heeft het Duitsland van voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog zo filmisch, aangrijpend en genuanceerd afgeschilderd als Hans Fallada. En niemand wist zich keer op keer zo door het schrijven uit de diepste vertwijfeling en alcohol- en morfineverslaving te redden als hij. Wat voor mens ging er schuil achter zijn pseudoniem? En wat verzweeg deze auteur, die beweerde: 'Alles in mijn leven komt terecht in een boek'?

Fallada maakte een onstuimige puberteit door, schoot zijn beste vriend do...

Iedereen heeft wel van Lucifer of Gijsbrecht van Aemstel gehoord, en anders wel van het Amsterdamse Vondelpark of een van de vele Vondelstraten die Nederland rijk is. Joost van den Vondel (1587-1679) wordt met recht de 'prins der dichters' genoemd. Niet eerder werd zijn levensverhaal zo fonkelend en energiek verteld als in Ik, Vondel, de roman waarin Hans Croiset zich op meesterlijke wijze verplaatst in wereld en wandel van 'de Nederlandse Shakespeare'.

Anno 2016 bestaan er negentien (!) biog...

Elke ochtend pint Rus een tientje: hij koopt soep, brood en limonade bij caissière Cathy en drinkt een hazelnoot latte in de grote bruine stoel bij Starbucks. Dan tuurt hij in het water van de vijver, waar hij kijkt of er iets te zien is, en staat hij stil voor de supermarkt, om tegen de honden te praten die buiten moeten wachten. Soms brengt hij zijn beddengoed naar de Wash-O-Matic. Rus is een gewoontedier.

Maar op een dag hoort hij een vreemd geluid: flap. Door de brievenbus zeilt een bela...

De foto's in dit fotoboek (gemaakt met wat John Coetzee zijn 'spy camera' noemt) dateren uit de laatste twee jaar van Johns middelbare schooltijd in de jaren vijftig, toen de familie Coetzee van Worcester naar Kaapstad verhuisde. De afbeeldingen bieden een kijkje in zijn jeugd, door zijn eigen lens vastgelegd. Hij laat ons zijn wereld zien en wat hem toen het meest interesseerde: vrienden en leraren op school, cricketwedstrijden, de omgeving

van Kaapstad, de voorouderlijke Karoo boerderij en h...

Het Boekenweekgeschenk van 1950 heette De zaak Beukenoot. De CPNB had Nederlandse schrijvers gevraagd een verhaal in te zenden. Bij publicatie was het aan de lezers om uit de lijst met namen achter in het boekje de juiste auteur te kiezen. Slechts 427 van de 16.400 inzenders raadden het goed: de auteur was niet W.F. Hermans, niet Johan Fabricius, maar Marianne Philips. Ze schreef hier voor de tweede keer in de geschiedenis van het CPNB het Boekenweekgeschenk.

In De zaak Beukenoot volgen we de...

Het is een opvallend fenomeen: vele internationale, bijzonder gewaardeerde en om hun taalgebruik geprezen schrijvers komen uit een meertalige regio. Denk aan Franz Kafka, Günter Grass of Herta Müller. Zonder twijfel valt met De engel van het vergeten een schrijver te ontdekken die daar ook toe behoort: Maja Haderlap.

Net als de auteur geboren in de eeuwenlang bevochten grensregio tussen Oostenrijk en Slovenië, groeit de hoofdpersoon op in een bosarbeidersgezin onder de hoede van haar groo...

Daar is ze weer, Elizabeth Costello, het intrigerende alter ego van John Coetzee. Ze is schrijfster, bij het grote publiek vooral bekend door een van haar vele romans. Ze is geboren in Australië, woont in Spanje en is een militante vegetariër met een scherpe pen: ‘Dieren: zo’n woord dat alles op één hoop gooit! Wat hebben de sprinkhaan en de wolf gemeen behalve dat ze geen mensen zijn? Wie lijken meer op elkaar: de wolf en de sprinkhaan, of de wolf en ik?’ Haar zoon John maakt zich ...

Het is een kunst om in deze tijden liefdesgedichten te schrijven die de clichés mijden als de duivel het wijwater. Niemand beheerst deze kunst beter dan de met de VSB Poëzieprijs bekroonde dichter Mark Boog. Liefde in tijden van brand ademt de vrijheid om over de liefde te schrijven, zonder de voor de hand liggende emoties letterlijk te benoemen. Mark Boogs liefdesgedichten zijn in hun taal lichamelijk, aards, met oog voor de buitenwereld en voor de tijd van nu. De wereld staat in brand zoa...

‘Het goede nieuws is dat je vanaf nu kunt roken zoveel je wilt, het heeft geen belang meer,’ krijgt Jimmy van zijn huisarts te horen. Jimmy veracht de dood en rookt het liefst de hele dag. Sigaretten, zo vindt hij, getuigen van stijl, en hij denkt dan ook met weemoed terug aan zijn favoriete merk Davros. Vijftig jaar lang rookte hij een à twee pakjes Davros per dag, maar toen ging het merk failliet en moest hij noodgedwongen overstappen op sigaretten van mindere kwaliteit. Nadat de dokte...