We…are Doomed (Pragmatic Propaganda) - The Irrational Library + TRIK

[Concertobooks uitgave]

’We…are Doomed' (Pragmatic Propaganda) is een cross-over project dat politiek design, nieuws-cartoons, ’spoken word‘ en muziek met elkaar verbindt. Het nieuwe boek vol sociaal-politieke illustraties/cartoons van illustrator TRIK is tevens het derde muziekalbum van de band The Irrational Library. Om de dieperliggende boodschap van ’Pragmatic Propaganda' zo goed mogelijk tot zijn recht te la...

Christopher Meuller -

The Mighty Millborough

Verhalen van een man met smaak

Millington F. Millborough is een excentrieke gentleman die een

kluizenaarsleven leidt in zijn victoriaanse cottage in een typisch

Amerikaans stadje tussen de twee grote oorlogen van de vorige

eeuw.

Zijn stadgenoten raken niet uitgepraat over The Mighty Millborough, zoals hij alom bekendstaat. Sommigen zien hem als een rijke zonderling en een door seks geobsedeerde vrijgezel. Anderen noemen hem een oorlogsheld die a...

Drie jaar lang (2018-2021) tekende Flors Tilanus achterin De Groene Amsterdammer elke week een strook van 20,5 x 6 cm., om te beginnen met pen en zwarte inkt.

Hij maakte uitsnedes van zijn werkelijkheid die zonder enige toelichting aan de lezer werden gepresenteerd. Halverwege de drie jaar verrekte Tilanus zijn rug, en omdat hij niet meer recht aan een tafel kon zitten, zocht hij zijn toevlucht bij het potlood. De enorme rijkdom aan grijzen overtuigde hem al snel. Eerst zocht hij geregeld naa...

Léa Murawiec

De grote leegte

De hoofdpersoon is dit debuut van Léa Murawiec is Manel Naher, een

jong meisje dat in een megalopolis woont waar de inwoners afhankelijk

zijn van de Aanwezigheid die ze veroorzaken in anderen. Aan iemand

denken is hem Aanwezigheid geven. En als er in deze wereld niet meer

aan je wordt gedacht, ga je gewoon dood. Duizenden namen doorkruisen

de horizon in een wereld waar bedelaars smeken om een seconde

aandacht. Om te overleven of om onsterfelijk te worden: de Aan...

Brian, een jonge, introverte student, is een fervent liefhebber van oude horrorfilms. Hij tekent zijn schriften vol

met fantasierijke hersenspinsels. Samen met zijn vrienden

organiseert hij regelmatig filmavonden. Op een van die

avonden wordt Brian aangesproken door Laurie. Ze brengt

de schuchtere jongen danig in de war. Het is het begin van

een relatie maar ook van een mysterie…

Het derde en laatste deel van deze serie waar Burns zich de

afgelopen vijf jaar aan heeft gewijd. Er is nog geen...

In 1968 begon Robert Crumb voor het eerst met het tekenen van platenhoezen toen Janis Joplin, een mede-bewoner van Haight Ashbury, hem vroeg om een hoes te tekenen voor haar album Cheap Thrills. Het was een uitnodiging die Crumb niet kon weerstaan, vooral omdat hij al sinds zijn tienerjaren gefascineerd was door platenhoezen, vooral voor de legendarische

jazz-, country- en ouderwetse bluesmuziek uit de jaren twintig en dertig. Deze vroege samenwerking bleek zo succesvol dat Crumb honderden pl...

Piero Macola

Ongedierte

Een getekende metafoor van de samenleving.

Een verhaal over illegalen en wettelozen, rampzalige liefdes en eenzaamheid. Het Ongedierte speelt zich af aan de oevers van de Italiaanse rivier de Po. De langzaam verdwijnende ochtendmist op de Povlakte weerspiegelt het desolate leven van Bruno, die probeert zijn geliefde Ennio te vergeten.

Ennio liet Bruno achter met een gebroken hart. Bruno sleept zich voort door het leven, hier aan de waterkant. Hij trekt veel op met de ...

Willem

Wat is kunst nu eigenlijk? We grijpen elke gelegenheid aan om erover te praten, we discussiëren over haar levensvatbaarheid tijdens mondaine cocktails, we ontleden haar om de lokale schone te verleiden of een al te arrogante rivaal af te troeven... We onderzoeken haar soms, zoals je een dier met een stethoscoop beluistert. We zien haar ook als een lucratieve belegging, veiliger dan edelstenen. Soms is het zelfs zo dat we hopen een van die kunstenaars te worden die decennialang de bove...

‘Ik moet weggaan en leven, of blijven en sterven,’ schreef Shakespeare, en Nicolas Bouvier zei het hem na toen hij een motto zocht voor zijn De wegen van de wereld. In de zomer van 1986, een paar maanden na de kernramp van Tsjernobyl, tikten Nicolas de Crécy en zijn neef een zieltogende Citroën Visa op de kop, die ze met veel liefde en aandacht weer tot leven wisten te wekken. Daarna propten ze de wagen vol boeken, die ze niet zouden lezen, twee slaapzakken en wat sigaretten en begonnen...