Op de ochtend van de eendagsvlieg is alles om hem heen nieuw en lijkt pas net te beginnen. ‘Maar hij wist wel dat hij maar één dag had, en dat één dag lang kon lijken, maar in werkelijkheid maar heel kort was, en voorbij voor hij goed en wel begonnen was.’De olifant ziet zijn val nooit als het einde, maar als opmaat tot een nieuw begin: vol goede moed klimt hij weer in de boom om bovenin een dansje te maken. En de kikker, die van de anderen minder luid en vooral minder vaak mag kwaken...

De egel, dat ben ik is een boek dat een wel heel bijzondere plaats inneemt in het oeuvre van Toon Tellegen. We lezen over de egel en al zijn wederwaardigheden, over zijn stekels (‘Waarom heb ik zoveel stekels? dacht de egel. Waarom niet één of twee? Ik heb toch ook maar één neus en twee oren?’), en over zijn verlangen naar eenzaamheid en rust. En tegelijk lezen we daarmee misschien de diepste wensen van de schrijver zelf. ‘Ik wou dat ik in mijn hoofd kon kijken, dacht hij op een kee...

‘Als ik zeg dat ik op reis ga,’ vroeg de mier aan de eekhoorn, ‘word jij dan verdrietig?’Ze zaten aan de oever van de rivier en keken naar de overkant. Het was zomer, de zon stond hoog in de lucht en de rivier glinsterde.‘Ja,’ zei de eekhoorn, ‘dan word ik verdrietig. Maar als ik dan zeg dat je niet mag gaan, word jij dan boos?’

In Zorg goed voor jezelf bracht Toon Tellegen zijn troostrijkste dierenverhalen bijeen, voor iedereen die op reis gaat of juist thuisblijft.