“We vinden het welletjes,

deze kat- en muisspelletjes.

Totdat ik makkelijk ben

hebben we last van ons zeikgen.”

Dirk Bolier (1969) werkte in de ICT en was daarnaast schrijver. Toen hij door de ziekte multiple sclerose werd getroffen, kon hij alleen nog schrijven. Dit resulteerde in de publicatie van diverse proza- en poëziewerken, zoals korte verhalen, romans en gedichten.

Met zijn debuutroman Zwart-witte inkt (2009) werd hij genomineerd voor de Nationale debutantenprijs. Eeuwig even is ...

Koos Smedes is na zijn eerste twee bundels niet van koers veranderd. Oudere mensen, zoals hij, veranderen van gewoonten en worden lichamelijk zwakker. Sommigen blijven zichzelf; zoals François Villon uit 1413, die iedereen (de bisschop incluis) beledigde en dus onvermijdelijk werd opgehangen. Terwijl Smedes de grove taal mijdt als de pest, zocht Villon het op. Koos Smedes zal u het grootste deel besparen.

‘Hoort nu alleen de twee laatste zinnen die Villon, vlak voor zijn dood, met zijn ved...

Het minst bekende deel van Rimbauds poëzie zijn de bijzonder schunnige gedichten die hij schreef tijdens zijn eerste verblijf in Parijs. Via zijn vriend Paul Verlaine maakte hij daar kennis met de Zutistes. Deze rebelse dichters ontleenden hun naam aan de uitroep ‘Zut’, die het best vertaald kan worden als ‘shit’.

De tweeëntwintig bijdragen die de zeventienjarige dichter leverde aan hun gastenboek zijn de smeuïgste van het geheel. Rimbaudkenner Paul Claes geeft hier voor het eerst ...

‘Tussen vechten en vluchten ligt een kavel die Vlaanderen heet/ waar men zuinig glimlacht en danst met veel sérieux,’ aldus een van de gedichten in deze tweede bundel van Max Greyson. In sommige opzichten is Et alors de talige ontmanteling van een gewest en zijn geschiedenis, van een dichter en zijn taal. Hier zoekt iemand een moedertaal, balancerend op de raaklijn van het Frans en het Nederlands. Et alors? Wat nu? Nu alles is gesloopt. Nu we bedorven en ontbonden zijn. Nu zelfs de liefd...

Wat maakt ons tot wie we zijn? Zijn het onze herinneringen, of onze verlangens? Maar wat als die verlangens vervuld raken en de herinneringen onbetrouwbaar worden: is er dan ruimte om ze van een andere kant te bekijken? In zijn tweede dichtbundel Pincetbeweging gaat Sander Meij deze vragen op treffende en persoonlijke wijze te lijf.

Verlatingen is de negende dichtbundel van Paul Hermans (Maastricht,1953) en, na Oud Licht (2014) en Dierzien (2017), de derde bundel die bij Uitgeverij Leon van Dorp verschijnt.

Acte van Verlatinghe zou men deze bundel kunnen noemen. De gedichten roepen verlatingen en verlatenheden op, lege plekken waar het afwezige voor een moment weer gevoelde aanwezigheid kan worden.

Pavane

Als een mooi vergeefs

tegen de dood klinkt Brahms

door al mijn lege kamers.

Waar moeder sliep, waar

vader ging, waar allen b...

Leuke, grappige limericks en versjes

vers van de pers

Plouviers poëzie is een grote zoektocht naar de ideale relatie tussen inhoud en vorm: hoe zet de dichter wat hij zeggen wil op papier? Zijn literair credo – vorm is inhoud is vorm – indachtig, zoekt Plouvier op een indringende manier bij elk gedicht de juiste verzen. Wat hij vindt, verschilt van bundel tot bundel. Zo hanteerde hij in zijn poëziedebuut 'Zaailingen' het rijm en bracht hij sonnetten. Gaandeweg evolueerde de dichter naar lossere vormen en verdween het rijm.

In 'Over de ding...