Als we spreken over het Nederlands fotografisch erfgoed en de Nederlandse

fotografie, over welke fotografie en welke makers hebben we het dan?

En over wie wordt er niet gesproken? Wiens erfgoed krijgt bestaansrecht

en erkenning in het museum en wiens erfgoed wordt juist niet gezien of

erkend? In Verbeelding wordt er verder gegaan dan het tonen van werk over

representatie.

De 23 beeldmakers krijgen in Verbeelding een podium om op geheel eigen

wijze hun verhouding tot de wereld te laten zien. D...

Dit boek heeft als titel Vergeten. Vergeten is een woord dat we op veel manieren kunnen gebruiken. Je hebt iets vergeten, je bent vergeten, je wordt vergeten. Met Vergeten willen de makers laten zien wat het voor mensen betekent om te moeten verhuizen naar een zorgcentrum. Hoe ingrijpend het kan zijn als je leven een wending neemt die je niet had voorzien. Waarop je je niet hebt kunnen voorbereiden en wat je leven voorgoed zal beïnvloeden. Je wereld wordt steeds kleiner, je verlies steeds gr...

Rotterdam jaren 80/90 vormt het fotografische verslag over die jaren door Hansje de Reuver. Zij is een door-en-door kind van de stad, de dichter Manuel Kneepkens noemde haar de "prinses van de sien".

In prachtige, soms rauwe zwartwit foto’s toont zij een compleet beeld van een voor de kunst en cultuur belangrijke naoorlogse periode. In deze sien speelden markante figuren als Frans Vogel, Cor Vaandrager en Jules Deelder een prominente rol en kwamen toonaangevende evenementen als Poetry Inter...

De klassieke oudheid kende zeven wereldwonderen, de moderne tijd kent er veel meer. Daartoe behoren de skyline van Manhattan en de Golden Gate Bridge in San Fransisco, de Eiffeltoren en het majestueuze El Escorial, ooit gebouwd op bevel van de Spaanse koning Filips II, maar ook de vervallen bouwwerken van de Maya's en Azteken. De Taj Mahal, de getuigenis van de liefde van een machtige mogol en de Chinese Muur behoren ertoe. Maar ook de wonderen van de natuur, deze bouwmeester voor wie wij men...

Sinds ze zich hebben toegelegd op het bezoeken en fotograferen van verlaten gebouwen, zijn Maarten Slagboom en zijn dochter Billie steeds dieper doorgedrongen in een zone die gedomineerd wordt door afbladderende kalk, verpulverde verf, beschimmelde behanglagen en oprukkend onkruid. Nergens is het leven meer aanwezig dan waar het is verdwenen, en nergens houdt het leven je zo haarscherp een spiegel voor. Waar de vader in de zone steeds duidelijker ziet wat achter hem ligt, ziet de dochter de k...

In ‘De Nieuwe Kust’ neemt fotograaf Michael Rhebergen je mee langs de denkbeeldige nieuwe kustlijn van Nederland.

Gezien de reputatie van ons land op het gebied van waterbeheer heeft de titel van dit boek een bijna logische, haalbare en misschien zelfs verleidelijke klank. De maakbaarheid van ons landschap is immers een typisch Nederlands product. Met dijken, waterkeringen, gemalen en andere systemen zijn we al eeuwenlang succesvol in staat om te wonen waar we willen, en – bijna onafhan...

‘Ik ben er’ is een markant fotoboek dat de onverzettelijke reis van een kunstenaarsduo in 352 foto’s in beeld brengt en waarin de bewegende mens in het midden van de samenleving centraal staat. Naakt en kwetsbaar. Een selectie van twaalf beelden uit de serie won dit jaar de Zilveren Camera in de categorie Kunst, Cultuur en Entertainment.

Sinds maart 2020 reisden choreograaf Joost en fotograaf David Peskens samen door ons land, in een periode dat de theaters, musea en concertzalen hun de...

Poëtische, bijna sensuele ‘landschappen’ in zwart-wit

In de luwte van de tijd is een ontdekkingsreis op één vierkante meter én een ontdekking van de kracht en werking van ‘onbevangen doelloos’ spel.

Wat gebeurt er als we opnieuw nieuwsgierig kijken naar hetgeen we al zo goed denken te kennen? Dat was het uitgangspunt. Het resulteerde in een serie sensuele en poëtische beelden, bijna abstracte ‘landschappen’. Gemaakt van een in elke berm groeiende plant: de papaver.

Het boek t...

Tot mijn stomme verbazing merkte ik op dat het langzamerhand weer licht begon te worden in de volgepakte straten van Sevilla op de vroege ochtend van Goede Vrijdag. Had ik écht de hele nacht door foto’s lopen maken? Begin die avond had ik een globale route uitgestippeld door de binnenstad van Sevilla om een aantal processies te kunnen fotograferen. Kennelijk was ik zó onder de indruk van deze intens gevoelde religiositeit en samenhorigheid dat ik alle gevoel van tijd had verloren.

Wat wa...