Katten zijn net vrienden: ze jatten je eten van je bord, ze willen aandacht als je geen zin hebt en vice versa, ze liggen te slapen op een krant waar je al anderhalf uur naar zoekt en ten slotte gaan ze dood, met achterlating van een diep en machteloos verdriet. Kattenliefde, niemand schreef mooiere stukken dan Sylvia Witteman over haar geliefde huisdier(en).

‘Rudy Kousbroek schreef eens terecht dat wij zo van katten houden omdat de kat een ongevaarlijke miniuitvoering is van een tijger. (D...

Het leven schotelt ons dagelijks ingewikkelde vraagstukken voor. Wat bezielt de beertjes in Kosovo die liefhebbend op elkaars oren sabbelen? Weet die vrouw op het strand niet dat haar kuis bedoelde boerkini júíst al haar vormen prijsgeeft? Hoe kan het dat Wittemans oude vader in steeds grotere huizen woont? En wat moet die mismoedige Bulgaar daar? Wie verlost de wiskundeleraar die een piepjonge seksbom in zijn klas krijgt, met een glimlach als een opgaande zon? Wie troost de moeder die na a...

We zijn in een fout vakantiepark in Zuid-Europa, in een postkantoor, in een ziekbed, op de markt, in een spookcafé, in een beschimmeld Limburgs huisje, het station van Maastricht, een volle tram, de slijmerige regen. Sylvia Witteman kijkt om zich heen en verwondert zich over de merkwaardigheden van het dagelijks leven. Waarom verkoopt de Hema geen shirts met ‘Cute little vakkenvuller’ erop? Waarom zou iemand in godsnaam een tatoeage nemen van een verwarmingsradiator? Of een opgezette kat...

Zoals we weten ziet Witteman de zaken scherp. De gevolgen zijn niet altijd te overzien; dan wint de hebzucht het een keer van de verlegenheid, maar

blijkt de aangesproken vrouw in de felbegeerde jas juist in diepe rouw. En zeker, ánderen maken stellig misbruik van de zelfscanner, door het prijsje van een zak ordinaire uien op de rijkeluistomaten te plakken, maar wat heb je daaraan als je de braafheid zelve bent?

Gelukkig zijn er ook volslagen eenduidige observaties. Jarig zijn is alleen leuk...