Het is de zomer van 1962. Een onbekende moeder in Leeuwarden staat onmiddellijk haar pasgeboren baby af ter adoptie als zij in het ziekenhuis aankomt. Waarom?

Acht maanden later wordt deze baby geadopteerd. Wat gebeurde er tijdens het prille begin?

De adoptieouders geven Maria een liefdevolle en onbezorgde jeugd. En dan toch, ontstaat langzaam de voor haar belangrijke vraag.

Mag ik er zijn?

Rond haar twintigste gaat ze op zoek naar haar oorsprong, een lange en moeizame zoektocht.

Tien jaar l...

Dit autobiografische verhaal gaat over een naïef jong meisje dat opgroeit tot een wereldvreemde jonge vrouw. In brieven aan haar vader, die het gezin verlaten heeft toen ze zes jaar was en ze met haar familie in Zuid-Afrika woonde, beschrijft zij hoe zijn afwezigheid en de gevolgen daarvan haar gevormd hebben.

Het verhaal laat de impact zien van een ingrijpende sekservaring op jonge leeftijd, hoe zo'n gebeurtenis doorwerkt in de ontwikkeling van een jong meisje, en hoe dit haar opbreekt in r...

Bij de familie Noordover kwam er bijna elk jaar een kleintje bij. Het gezin telde uiteindelijk zeventien kinderen. De een na oudste zus Ria heeft veel voor het gezin gedaan, waardoor ze zelf geen echte jeugd heeft gehad. In 2017 besloot zij, met hulp van haar zus Elly, haar belevenissen op papier te zetten. In het eerste deel zijn wat herinneringen toegevoegd van een tante en in de volgende delen komen ook andere broers, zussen en een buurjongen aan het woord.

Het resultaat is een uitermate b...

Tjalling van Elst groeide op als een levendig kind, in een stabiel gezin. Hij studeerde chemische technologie. Nadat hij was afgestudeerd, kreeg hij last van pijn in zijn spieren. Hier werd geen medische oorzaak voor gevonden. De pijn werd steeds erger en uiteindelijk keerde hij terug naar het ouderlijk huis, omdat op zichzelf wonen niet meer mogelijk was. Er volgde een zoektocht in de medische molen, maar die leverde geen resultaat op. Tjalling werd steeds depressiever en zijn ouders steunde...

'Ik wil niet op de foto en helemaal niet bloot,' probeerde ik.(...)De eerstvolgende keer dat ik bij hem was, liet hij mij de foto's zien. Op dat moment drong tot mij door dat ik nooit met iemand over mijn misbruik zou kunnen praten. De foto's waren nog walgelijker dan ik in mijn naarste dromen had kunnen vermoeden. Op een paar foto's leek het zelfs of ik glimlachte.Hij merkte dat ik het zag. 'Op deze foto's lach je. Je vindt het fijn, zullen mensen denken.'Van zijn zesde tot zijn twaalfde jaa...

Omdat die bescherming er vroeger niet was, heb ik er tot op de dag van vandaag honger naar. Deze oerhonger is niet met terugwerkende kracht te stillen. Het tekort dat toen is ontstaan is niet meer aan te vullen. Dat is de prijs die ik moet betalen als ik volwassen wil worden. Nú iets willen hebben wat ik als kind heb gemist, maakt me ongelijkwaardig, afhankelijk en vanuit daar schiet ik in al mijn oude patronen, raak ik mezelf kwijt.'

Ze dacht dat ze haar leven na een jeugd met vele verhuizi...

Pleasen was mijn tweede naam. Me in andere mensen verplaatsen, ze redden. Het leek de voorwaarde voor mijn bestaan. Titia Hennemann droomt haar hele jeugd van helden en ridders te paard. De magiër Merlijn, koning Arthur en Morgan le Fey zijn voor haar levensechte metgezellen. Ridder Tiuri met zijn paard Ardanwen, dat is ze eigenlijk zelf. In haar fantasiewereld is alles mogelijk. Mens, dier, natuur en toverkracht staan op gelijke voet met elkaar. Met hen samen beleeft ze prachtige avonturen ...

Langzaam lopen we zijn kant op. Zijn ogen staan groot en hij heeft een heel afwachtende, bijna angstige blik in zijn ogen. Hij weet het. Ik zie aan zijn ogen dat hij weet wat er gaande is. Hij kijkt alleen maar. De leidster laat hem de bloemen geven door met haar hand zijn hand met de bloemen naar mij te bewegen. 'Mama,' zegt ze. Ik duw mijn tranen weg door met mijn ogen te knipperen. Ik lach naar hem en raak hem heel voorzichtig even aan. Wat is hij lief. Wat is hij schattig. Ik geef hem de ...

In 2018 kreeg Sjoerdje Bourgonje te maken met een aantal ingrijpende zaken. Ze had zorgen over haar vader, die de diagnose Alzheimer kreeg en niet langer thuis kon wonen. Zelf kreeg ze in toenemende mate last van lichamelijke klachten die te herleiden waren naar de bestralingen tegen kanker die ze in 1985 had gehad. Haar vermoeidheid nam toe, ze kon op een gegeven moment moeilijk meer eten en sliep uren achter elkaar. Zelf dacht ze aan een burnout, maar de diagnose was heel wat ernstiger: opn...

Op een dag in het voorjaar van 1974, ik was vier jaar, reed een politiewagen bij ons voor. Twee agenten stapten uit en liepen naar onze voordeur. Mijn moeder deed open en de agenten vertelden haar dat mijn vader een auto-ongeluk had gehad. Onderweg van opa en oma naar ons kwam hij klem te zitten tussen twee vrachtwagens en raakte ernstig gewond. Hij was niet in levensgevaar. Toch zou ik hem nooit meer terugzien.

Voor Nicole van Os begint op dat moment een leven zonder vader, met een grillige ...